Hella van der Wijst: Tuinwijsheden

Wat is de lol van een volkstuin? Naast een mooie herintegratie in de natuur, is het voor mij ook een opfriscursus voor volkswijsheden. Want onze tuin nr. 63 bevindt zich tussen die van de zeg maar, ‘Klazina’s van het Gooi’. Heel wat vrije tijd gaat hier op aan tuinieren, biertjes drinken maar vooral ouwehoeren. Een collega-tuinman voorbij lopen zonder iets te zeggen, bestaat niet.

En vaak krijg je met weinig vragen, veel te horen! Zo kreeg ik tijdens het zaaien met windkracht 5 de waarschuwing: “Wie met wind zaait, zal storm oogsten.” Ik moest teveel lachen om assertief te antwoorden: als ‘storm’ staat voor ‘veel’, is het zo slecht nog niet. Net voor Kerst vorig jaar vroeg ik een buurman naar z’n verdwenen konijnen. Uit een guitig gezicht volgde het antwoord: ‘Op de wintersport’ (lees diepvries).

Ook kreeg ik het gratis doch dringend advies om een ‘poothoutje’ en ‘poottouwtje’ aan te schaffen. Ik had er nog nooit van gehoord maar volgens de buurmannen was het dé remedie tegen mijn vrouwenhand in de tuin ofwel tegen mijn te scheve groentenrijtjes! Weer een andere volkstuinder laat zijn kleinkinderen altijd fluiten tijdens het aardbeien plukken, zodat ze niet van aardbeien kunnen snoepen!

Prettig geïnfecteerd door het volkstuinvirus ontwikkelden ik en m’n partner ook onze eerste tuingrap. Na het mislukken van stokbonen zetten we prei onder de hoge stokken. Op nieuwsgierige blikken antwoorden we met serieus gezicht dat het hier om de eerste klimprei van ’t Gooi ging. In de volkstuin is het gezellig, vergeet ik de tijd en vooral kan ik mijn natuurlijke behoefte om met m’n klauwen in de aarde te zitten heerlijk bevredigen.

Met een volkstuin stap je werkelijk in een andere wereld. Zowel fysiek met spitten, plukken en proeven als geestelijk met ontmoeten en eeuwenoude natuurweetjes. Ik sta er dan ook niet van te kijken dat ons tuincomplex voor het eerst een wachtlijst heeft. Zelf je eten verbouwen in een ontspannende omgeving is namelijk weer helemaal in.

Jammer vind ik het dan ook jammer dat met het vallen van de bladeren en de eerste vorst aan de grond, het einde van het volkstuinseizoen weer in zicht is. Na het stront scheppen en verwerken moet ik de grond weer met rust laten tot de eerste straaltjes zon in het voorjaar de tuinkriebels in de natuur, in mijn hoofd en in mijn handen weer laten ontwaken.

(c) Hella van der Wijst