Harry en Merel: De laatste loodjes

De laatste loodjes – in ons geval laatste watermonsters – waren zwaar. Waren, want we zijn terug gekeerd in Nederland. In de laatste week hebben we geen kans gezien om een blog te schrijven maar toch doen we nog graag verslag van onze laatste week op Spitsbergen.

De laatste week en het daarop volgende vertrek was een aaneenschakeling van voorbereiding treffen voor het inpakken, tradities en laatste tripjes naar mooie plekken. De meeste onderzoekers waren al meer dan zes weken op Spitsbergen aan het werk en het werd steeds duidelijker dat iedereen een beetje moe was. De percolator, voor espresso koffie, stond bijna onophoudelijk te pruttelen op zijn geïmproviseerde laboratorium kookplaat. Velen maakten dan ook even een pauze om een kopje espresso te drinken. Wij waren nog geen zes weken op Spitsbergen maar een kopje espresso konden wij ook wel gebruiken. Al was het alleen al voor zijn heerlijke smaak!

Met het inpakken van de laboratoriumspullen waren wij vroeg begonnen. Het inpakken van de laboratoriumspullen gaat anders dan het inpakken van je vakantietas. Er zijn strikte regels over chemicaliën en dure apparatuur. Om de spullen door de douane te krijgen moeten er formulieren ingevuld zijn met informatie over de inhoud van een doos en zijn waarde. Je kunt je voorstellen dat dit wat tijd kost!

Dan waren er nog de tradities. Op de laatste dag waarop we watermonsters gingen verzamelen sprong iedereen aan het einde in de fjord. Een goed moment om te voelen hoe raar het is om te zwemmen met een overlevingspak. De laatste avond werd afgesloten met een Duitse traditie. De laatste gebruikte watersampler (een apparaat om van verschillende diepten water te verzamelen) werd gevuld met tequila, sinaasappelsap en limonade waardoor een prachtige zonsondergang ontstond in de buis. De eerste zonsondergang in een maand! Iedereen kreeg een glaasje en zo werd het EPOCA project met een gezamenlijk drankje afgesloten.

Ondertussen zitten de eerste uurtjes in het laboratorium erop en zijn we weer gewend geraakt aan het hernieuwde uitzicht en temperaturen, dit keer zonder besneeuwde bergtoppen. Het was een mooie en bijzondere veldexpeditie maar thuis zijn is ook fijn!

Groeten,

Harry en Merel