Hans Dorrestijn: Klimaatverandering

Nu hebben we iets nieuws: het opwarmen van de aardbol, de klimaatverandering! De geleerden zijn het er over eens en ze kunnen het bewijzen: het wordt heter en heter, en het is onze eigenschuld. Het klinkt meteen al erg bijbels: de staf voor onze zonden. Maar voorwaar zeg ik u, wacht nog even met paniek.

In de jaren 60 had je de Club van Rome, een verzameling geleerden, die de knappe koppen bij elkaar had gestoken en een rapport publiceerde over de toestand van het milieu, zó verschrikkelijk negatief dat een mens zin kreeg zich te verhangen. We hadden er een troep van gemaakt, van onze leefomgeving, dat het maar de vraag was of we de eeuwwisseling zouden beleven.

Het is inmiddels 2007. We hebben de Club van Rome overleefd! Het zou ons gewone stervelingen met een laag IQ moeten leren sceptisch te staan tegenover onheilspelingen van de wetenschappers.

In de jaren 70 kwamen ze met de zure regen. Daarvan gingen de bossen dood. Ook weer de straf voor onze zonden, want het kwam door de uitlaatgassen. Onze Christelijke beschaving is verslaafd geraakt aan straf van boven. Zonder hel en verdoemenis kunnen we niet.

Nou sta ik toch niet bekend als een opgewekt type, maar ik vertrouwde die berichten over zure regen niet helemaal.  Je zag wel eens een dooie boom in het bos, maar dooie bomen zag je ook in de wouden op schilderijen van 17e eeuwse schilders, zoals Ruysdael.

Helaas, de geleerden konden de zure regen bewijzen. Het was een uitgemaakte zaak: het einde van de mensheid was in zicht. Daar is de Nederlander tijdlang flink beroerd van geweest, van die zure regen, maar je hoort er niks meer over. ’t Is vanzelf overgegaan. En de Veluwe ziet er gezond uit.

En toen kregen we het gat in de ozonlaag. Het kwam uit onze koelkast. De geleerden konden het gat in de ozonlaag laten zien en ze hadden ook dit keer harde cijfers voor onze ondergang. Maar het gat is weer dichtgetrokken. Er is alleen een gat gebleven in onze collectieve ziel. De angst hield ons uit de slaap. Achteraf bleek het nergens voor nodig. Het was alleen maar een hersenschim van bollebozen.

Daarom, lieve mensen, wees een beetje sceptisch. Geloof niet alles wat de wetenschap beweert, vooral niet als de boodschap luidt dat u schuldig bent. Gepast wantrouwen is goed voor uw gezondheid. Niet alle geleerden verdienen uw vertrouwen. Wacht nog even met paniek. Die klimaatverandering is nog te nieuw en te vers. Laten we een definitief oordeel nog even opschorten. Dat men intussen de dijken verhoogt, prima, dat kan geen kwaad, maar wat wel kwaad kan is 's nachts met bonkend hart naar het plafond liggen staren. Doe dat niet. De wetenschap heeft wel meer vergissingen op haar naam.

(c) 2007 Hans Dorrestijn