Bij een paasweekeinde hoort natuurlijk een Paashaas. Maar de laatste jaren loop je steeds minder een kans een echte haas tegen het lijf te lopen. Zo zijn de aantallen de afgelopen 10 jaar teruggelopen met zeker 25%. Hazenexpert
Jasja Dekker
over de belangrijkste oorzaken van de achteruitgang en over het konijn, die juist weer opkrabbelt.
Bij Gasterij Stadzigt hadden we de afgelopen weken geluk en konden we genieten van rondrennende hazen.
Het gaat al tientallen jaren niet goed met de hazen in Nederland. Vooral in het boerenland heeft de Lepus europaeus het moeilijk. Belangrijkste oorzaak van de landelijke achteruitgang is een combinatie van schaalvergroting en intensivering in de landbouw en een aantal ziekten, zoals het European brown hare syndrome.
Fotograaf: Joske13
De Europese haas geeft de voorkeur aan open terrein met dekking in de vorm van hoog gras onder omheiningen, ruige slootkanten en hagen met ondergroei. Hazen wonen en leven het liefst in weidegronden met een duidelijke voorkeur voor grotere vlakten van minimaal 5 hectare. Daar maken ze een zelf gegraven ondiep kuiltje in de grond, een ‘leger’. Over het algemeen leven hazen solitair. Tijdens de paartijd zijn ze in groepjes, rennend of vechtend, makkelijk te zien. Ze zijn zo met elkaar bezig dat ze niet in de gaten hebben dat er mensen in de buurt zijn.
Fotograaf: robvdw
Wat uiterlijk betreft lijken hazen erg veel op konijnen. Volwassen hazen zijn echter forser, hebben grotere poten en langere oren met een zwarte punt. De kleur van de vacht is grijs- of geelbruin, de buik is wit en de wangen zijn bleekgeel. De haas houdt zijn staart tijdens het lopen vaak omlaag of horizontaal, waardoor alleen de zwarte bovenzijde zichtbaar is. De haas kan een snelheid van 65 km/uur bereiken. Opvallend aan een vluchtende haas is dat hij ineens 90 graden van richting verandert (het 'haken slaan') om aan het gevaar te ontsnappen. Hazen eten voornamelijk gras en kruidachtige planten of verse groente, vooral jonge koolplanten vinden ze erg lekker.