Grondelende eenden

Twee wilde eenden zijn aan het 'grondelen' in dit kanaal. Marianne Wever filmt het koppel terwijl ze zoeken naar voedsel door met hun kop onder water te duiken, terwijl hun staart omhoog steekt. Ze houden zich in deze positie overeind door met hun poten te trappelen. Deze techniek van voedsel zoeken wordt 'grondelen' genoemd.

De wilde eend is een grondeleend. Deze groep onderscheidt zich van andere eenden doordat ze hun voedsel meestal aan de oppervlakte van ondiep water zoeken of daaronder, door middel van ‘grondelen’.  

Vooral in de winter kom je in Nederland veel eendensoorten tegen. De mannetjes daarvan zijn vaak makkelijk te herkennen door hun opvallende kleurkenmerken, maar de vrouwtjes van krakeend, kuifeend, wilde eend en wintertaling, dat is een heel ander verhaal. Die zijn allemaal bruin - met respect - saai gekleurd en de soorten zijn op het eerste gezicht moeilijk van elkaar te onderscheiden. Ze houden zich vaak ook stil, dus aan het geluid herkennen, zoals bij veel andere vogelsoorten, is er ook niet bij. Maar, zoals zo vaak, als je beter kijkt zie je de verschillen wel.

Kas Koenraads probeert aan de hand van de anatomie van dieren te ontrafelen hoe het dier in elkaar zit en wat de link met zijn omgeving is. Zo krijgt hij kennis over waar dieren tegen aan lopen of waarom het niet goed gaat met een diersoort. Dit onderzoeken is niet altijd even makkelijk, omdat je gedrag onderwater bijvoorbeeld niet goed kunt observeren. Door ín het lichaam van een dier te kijken, kun je zien op welke wijze er aanpassingen zitten in de anatomie. Zo zit een wintertaling anders in elkaar dan een nonnetje. Alleen al de snavel, de nek, maar ook de stand van de poten zegt iets over hun gedrag en voedsel. Bekijk het fragment hieronder.