Leesbaar Landschap
is een methode, ontworpen door Karina Hendriks en Derk Jan Stobbelaar, om naar het landschap te kijken en samenhangen te zien. De methode biedt een bril om kwaliteiten van een landschap op het spoor te komen en te bespreken. Leesbaar Landschap helpt zo een gedeelde visie op een bepaald landschap te krijgen. De verschijningsvorm van het landschap is te zien als uitdrukking van natuur en cultuur in verleden, heden en toekomst. Informatie over een plek of een landschap is af te lezen aan bepaalde samenhangen. In Leesbaar Landschap onderscheiden we vier typen van samenhang:
verticale samenhang
Het landgebruik, de vegetatie, beplantingstypen, waterstand, reliëf kunnen uitdrukking geven aan de natuurlijke omstandigheden van een plek. Ben ik op zand of op klei, in een komgebied of op een stroomrug, zit er kwel in de grond, is de bodem voedselrijk of –arm?
horizontale samenhang
Patronen van wegen, paden, waterlopen, beplantingen, percelering kunnen uitdrukking geven aan het ecologisch, hydrologisch, sociaal en economisch functioneren van een plek. Wordt er grootschalig landbouw bedreven, staan er veel nieuwe schuren, zijn er netwerken waarlangs populaties van flora en fauna zich kunnen verplaatsen, hoe is de toegankelijkheid voor wandelaars en fietsers, hoe verhouden verschillende functies zich ruimtelijk tot elkaar?
seizoensamenhang
Kleuren en vormen van beplanting, vegetatie, gewassen kunnen uitdrukking geven aan de tijd in het jaar. Is het april of mei?
historische samenhang
Allerlei landschapselementen, - patronen en hun eigenschappen, zoals bebouwing, beplanting, wegen, paden etcetera kunnen uitdrukking geven aan een tijdstip of fase in de geschiedenis.