Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.
Gevlekte witsnuitlibel verder in opmars
•
De gevlekte witsnuitlibel staat te boek als zeldzaam in ons land. De laatste jaren neemt hij echter flink toe. Terwijl hij vroeger gebonden was aan laagveenmoerassen en vegetatierijke vennen op de zandgronden en duinplassen, wordt hij nu ook daarbuiten regelmatig gezien.
Rode lijst
De gevlekte witsnuitlibel is een Europees beschermde soort, die in de nieuwe Rode Lijst de status kwetsbaar heeft gekregen. De soort is, na een duidelijke achteruitgang in tweede helft van de vorige eeuw, de afgelopen tien jaar duidelijk toegenomen. Het is een soort van verlandingsvegetaties in laagveengebieden, vennen en grotere duinplassen. Verreweg de hoogste dichtheden komen voor in de laagveengebieden van Noord-Nederland.
De gevlekte witsnuitlibel is een Europees beschermde soort, die in de nieuwe Rode Lijst de status kwetsbaar heeft gekregen. De soort is, na een duidelijke achteruitgang in tweede helft van de vorige eeuw, de afgelopen tien jaar duidelijk toegenomen. Het is een soort van verlandingsvegetaties in laagveengebieden, vennen en grotere duinplassen. Verreweg de hoogste dichtheden komen voor in de laagveengebieden van Noord-Nederland.
Duinen
De aantallen bij vennen en in de laagveengebieden van West-Nederland zijn meestal vrij laag. In de duinen is momenteel maar een kleine populatie bekend, maar vroeger werd de soort daar op meerdere plekken in aantal aangetroffen. De achteruitgang in de vorige eeuw is te wijten aan verdroging en eutrofiëring waardoor verlandingsvegetaties verdwenen. Het recente herstel vertaalt zich in laagveengebieden vooral in een toename van het aantal libellen per locatie. Op de hogere zandgronden is vooral sprake van een toename van het aantal locaties, waarbij slechts een of enkele individuen worden waargenomen.
De aantallen bij vennen en in de laagveengebieden van West-Nederland zijn meestal vrij laag. In de duinen is momenteel maar een kleine populatie bekend, maar vroeger werd de soort daar op meerdere plekken in aantal aangetroffen. De achteruitgang in de vorige eeuw is te wijten aan verdroging en eutrofiëring waardoor verlandingsvegetaties verdwenen. Het recente herstel vertaalt zich in laagveengebieden vooral in een toename van het aantal libellen per locatie. Op de hogere zandgronden is vooral sprake van een toename van het aantal locaties, waarbij slechts een of enkele individuen worden waargenomen.
Praat mee
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.
