Al een tijdje vliegt er een vogel hoog over met een soort elektrisch achtig geluid, zo kreeg ik te horen van Rob en Threes. Ook de buurtbewoners wisten nog niet wat deze vogel was. Sindsdien is het een mysterie geworden. Nadat ik hem gehoord had ging er nog niet gelijk een belletje rinkelen, maar na het zien van de vogel dacht ik al gelijk aan een snip. Lange snavel en een plomp lichaam. Het gaat hier om een watersnip. Zie die maar eens op de foto te krijgen!
Maargoed wie niet waagt wie niet wint, dus ik zet alles op alles om het mysterieuze snipje op de foto te zetten. Twee keer heeft hij op dezelfde plek gezeten dus dit bied al een klein kansje. Mijn Schuiltent zet ik midden in een modderig slootje zodat ik een laag standpunt heb. Mijn driepoot krukje zakt ver weg in de modder maar toch kan ik zitten zonder een natte kont te krijgen. De schoenen gaan uit en met mijn blote voeten ga ik een tijdje in het toch vrij koude water zitten wachten. Maar alles wat ik er aan over hou is natte en koude voeten. En een natte schuiltent.
Om toch wat te kunnen laten zien op de blog moet ik er natuurlijk weer op uit! Tijdens een vorige wandeling zat een stelletje goudplevieren op het weiland dus die ben ik gaan opzoeken. Gelukkig zaten ze er nog steeds. Tijgerend met het statief op zijn laagste standpunt probeer ik dichterbij te komen. Ze lopen toch steeds weg van de camera en krijg alleen maar konten op de foto. Met een andere poging bleef hij toch aardig lang staan en heb ik toch nog een simpel plaatje kunnen maken.
Een blog met weinig foto’s, maar het kan ook niet elke dag feest zijn