Geelbuikvuurpad slachtoffer natuurliefhebbers

Steeds vaker worden onderzoekers van RAVON geconfronteerd met geelbuikvuurpadden die onder stenen zijn platgedrukt en met vernielde stenenhopen in het leefgebied van deze uiterst zeldzame dieren. Naar schatting gaat jaarlijks rond de 5% (!) van de populatie geelbuikvuurpadden in Nederland verloren door onoplettendheid van natuurliefhebbers. Het keren van stenen (om te zien of de bijzondere pad zich hieronder bevindt) vormt een wezenlijke bedreiging voor de geelbuikvuurpad.

De geelbuikvuurpad is een kleine pad die grotendeels in het water leeft. Hij heeft een zeer wrattige grijsbruine tot olijfkleurige rug en een zwarte buik met daarop een patroon van gele vlekken waaraan hij zijn naam te danken heeft. De geelbuikvuurpad is in Nederland niet met andere soorten te verwarren.

De geelbuikvuurpad is het zeldzaamste amfibie in Nederland. Hij is alleen te vinden in Zuid-Limburg, waar hij de noordwestgrens van zijn areaal bereikt. Het is een warmteminnende soort uit heuvelachtige landschappen. Van origine is hij een bewoner van overstromingszones van heuvellandbeken en natte graslanden bij bronbeken; zeer dynamische biotopen dus waar continu nieuwe natte plekken ontstaan. Deze tijdelijke ondiepe wateren vormen het natuurlijke voortplantingsbiotoop van de geelbuikvuurpad. Door toedoen van de mens zijn dergelijke situaties grotendeels verdwenen. In de vorm van met water gevulde karrensporen, kaalgevreten veedrinkpoelen en natte plekken in weilanden worden tegenwoordig vervangende voortplantingsbiotopen geschapen.

De onnodige sterfte van geelbuikvuurpadden is te voorkomen door vier simpele gedragsregels voor groeves:

RAVON roept iedereen met klem op zich aan deze gedragsregels te houden.

Bron: Natuurbericht.nl