Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.
Galapablog: Terug naar Nederland
•
Wat ik zal missen:De reuzenschildpadden die ik iedere werkdag toch even ging bekijken.De leguanen onderweg, de vinken en de spotlijster met zijn eigenzinnige geluid.De onconventionele kleding en blote voeten in slippers of sandalen.De warmte: “Hoe ziet een deken of dekbed er ook weer uit?”De prachtige blauwe oceaan en de ontmoetingen met zeeleeuwen, zeeschildpadden, haaien, roggen en zeevogels.Het stressloze bestaan, morgen is er weer een dag.Het leven zonder telefoon en televisie.De vriendelijke Galapagueno, die je altijd en overal gedag zeggen en zoenen als ze je beter kennen, ook op het werk.De rust van Tortuga Bay met de oceaan aan je voeten.Mijn internationale en Ecuadoreaanse collega vrijwilligers, een slag mensen waar ik me erg bij thuis voelde.Tussen de middag even samen snorkelen.Het delen met elkaar en je rijk voelen met een mooi uitzicht.
Waar ik tegenop zie:
Een Nederland waar ik weer in hokjes moet passen.
Een Nederland dat overgereguleerd is: “help, ik zit niet in een actieve VVE!”.
Een Nederland waar mensen voor het gedachtegoed van Wilders kiezen.
Een Nederland waar delen geen gemeengoed meer is.
Een Nederland waar zomaar het eten van zeeschildpad op tv gepromoot wordt.
Het bombardement aan reclame en koopverleiding voor zaken die je niet nodig hebt.
Het onpersoonlijke bestaan: “geen zoenen meer van collega’s”.
De onzinnige hypes in het nieuws en dat de hele dag door.
Steeds weer bereikbaar zijn, omdat je niet zonder telefoon kunt.
De regen, de grijze lucht, de jassen, de pakken, de dekbedden en de sokken.
De stressvolle mensen in een rijke wereld.
Een Nederland waar ik weer in hokjes moet passen.
Een Nederland dat overgereguleerd is: “help, ik zit niet in een actieve VVE!”.
Een Nederland waar mensen voor het gedachtegoed van Wilders kiezen.
Een Nederland waar delen geen gemeengoed meer is.
Een Nederland waar zomaar het eten van zeeschildpad op tv gepromoot wordt.
Het bombardement aan reclame en koopverleiding voor zaken die je niet nodig hebt.
Het onpersoonlijke bestaan: “geen zoenen meer van collega’s”.
De onzinnige hypes in het nieuws en dat de hele dag door.
Steeds weer bereikbaar zijn, omdat je niet zonder telefoon kunt.
De regen, de grijze lucht, de jassen, de pakken, de dekbedden en de sokken.
De stressvolle mensen in een rijke wereld.
Waar ik naar uitkijk:
Het weerzien met mijn zoons.
Het eerste bezoek aan mijn moeder.
Mijn familie, vriendinnen en vrienden.
Een wijnproefavond, of een barbecue op het terras van het meisjeshuis in Delft.
Cultuur: het filmhuis, musea, theater en concerten.
Het Scheveningse strand.
Lange zomeravonden met licht.
Mijn huis met alles erop en eraan, geen kakkerlakken en honderdpoten.
Stromend schoon water uit de kraan.
Het eerste kopje Hollandse koffie en een stuk chocola.
Dat afspraken en vergaderingen doorgaan en weer op tijd zijn.
Mijn grote 24-inch scherm, zodat ik mijn foto’s echt kan bewerken en bekijken.
Het weerzien met mijn zoons.
Het eerste bezoek aan mijn moeder.
Mijn familie, vriendinnen en vrienden.
Een wijnproefavond, of een barbecue op het terras van het meisjeshuis in Delft.
Cultuur: het filmhuis, musea, theater en concerten.
Het Scheveningse strand.
Lange zomeravonden met licht.
Mijn huis met alles erop en eraan, geen kakkerlakken en honderdpoten.
Stromend schoon water uit de kraan.
Het eerste kopje Hollandse koffie en een stuk chocola.
Dat afspraken en vergaderingen doorgaan en weer op tijd zijn.
Mijn grote 24-inch scherm, zodat ik mijn foto’s echt kan bewerken en bekijken.
Ik hoop dat ik het stressloze genieten van simpele dingen ook in Nederland kan blijven volhouden. Hoe me dat vergaat laat ik nog weten.
Praat mee
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.
