Frans Pollux: Friet IS de Floriade (plus muziekfilmpje)

Voor u, en dat is volkomen begrijpelijk, is de Floriade slechts één klein bloemetje in een enorm veld van mogelijkheden, van uitjes, van aandachtspunten, en u - als fladderende vlinder - blijft maar éventjes op deze ene bloem zitten. U komt op bezoek, krijgt koffie en koekjes, u deelt nog ‘n complimentje uit voor de gastvrijheid, en dan moet u weer door. Verder. Weg. Een flits, die Floriade.

Hoe anders is ‘t voor ons, Venlonaren. Al acht jaar lang is ‘t Floriade hier, daar, voor, achter onder en boven. Al acht jaar lang wordt ons dat logo in onze kop gestampt, zoals de hamer en sikkel ooit de arbeider van De Waarheid overtuigden, zoals het kruis de christenen de weg wees.

Zo leerden wij dat de Floriade ging bloeien! Ten koste van andere bloemen, dat wel - omdat de markt die Dubaiachtige toren achter ons niet wilden betalen, moesten wij het doen - de Venlonaren, en dus was er geen geld meer over voor ‘n broodnodig cultuurpodium, voor muzieklessen of zelfs voor kerstversiering in de binnenstad.
Maar kritiek? NEE! NIET OP DE FLORIADE. Dat mocht niet. Dat kon niet. Want op de Floriade groeien Gouden Bergen en van die Gouden Bergen zal Venlo decennialang kunnen blijven eten.
En wee degene die opmerkte: Gouden bergen eten? Dat doet toch pijn aan je tanden? Mond dicht! Geen kritiek.

Ook niet op de directeuren die zóveel verdienden (zelfs exclusief hun bonussen) dat er ophef ontstond in pers en politiek. Daarover praten - nee, dat was niet de bedoeling. Geen kritiek! De Floriade was de Johan Cruyff van Limburg, de Geert Wilders van Venlo. GEEN kritiek.

Maar nu de VARA hier is, het vleesgeworden uitroepteken, nu durf ik één klein kritisch puntje aan te snijden. Luister.

Een paar weken geleden heeft de Floriade iets verboden. Streng verboden. Enig idee WAT er in deze tijden van terroristische dreigingen, Breivikachtige figuren en onveiligheidsgevoelens op de Floriade is verboden? Nou?

Friet.
Friet? Friet. Patat, zoals ze in het westen zeggen. Want de Floriade, zo moet u weten, is gezond en duurzaam en Living Nature en sjiek en daarbij past geen vette friet. Natuurlijk niet.
‘t Nieuws sloeg in ‘t Belgische paviljoen in als een bom. De Duitsers zitten met zugladingingen vol onverkoopbare vette worsten en de Aziaten hebben hun van vet druipende loempia’s in de Maas moeten kieperen.
Vet en vette Friet horen niet bij de natuurlijkheid van de Floriade, aldus de vetbetaalde directeuren.

Maar, wakkere luisteraar, dat is natuurlijk kul!
Friet IS de Floriade.
Friet verhoudt zich tot de aardappel, als de Floriade tot de natuur.

Want is de friet niet het bewijs van de zege van de mens op de natuur? De mens wil geen knoerstige knol, niet de lelijke bitterheid van die natuur, geen aardappel, nee - de mens wil handige balkjes aardappel. Door machines gesneden. Friet.
Friet is wat de mens van de natuur heeft gemaakt.

En de Floriade is de hoogmis van die knechting van de natuur. Ook hier geen wildernis, geen overlevering aan onwereldse krachten, maar het beheersen van de alles wat groeit en bloeit. Tuinbouw. De mens is machtiger dan de aardappel. De mens maakt friet!

En dat zou hier bij uitstek gevierd moeten worden, met bakken friet. Met frietpaviljoens en friettuinen en frietkassen en frietvelden. Zodat straks, als niet alleen u wegbent, en de VARA, maar deze hele Floriade is afgelopen, we behalve twee leegstaande gebouwen en een enorm zwart gat in IEDER geval nog korengele velden met friet hebben, friet, zover het oog kan reiken. En op spaarzame dagen dat de zon goed staat, dan lijken die velden net goud. Gouden bergen.
 
Ik wens u nog een fijne floriade.