Buitenaards leven. Elke keer als dat begrip in het nieuws opduikt gaat er een golf van opwinding door de wereld. Eindelijk! We zijn niet alleen op die blauwe speldenknop in het heelal. En dan de teleurstelling. Het gaat nooit over wezens waar je gezellig mee kunt kennismaken maar altijd over bacteriën. Bacteriëren. Daar hoor je natuurliefhebbers nou nooit over. Ze zitten overal, ze maken van ieder oppervlak een exotische dierentuin maar het zijn wezentjes waar we het eigenlijk nooit over hebben. Terwijl ze zo sterk zijn. Sommige kun je een uur koken en dan komen ze nog springlevend uit de pan. En slim zijn ze ook. Wij verdedigen ons met antibiotica tegen de bacteriën en zij weten trucs te verzinnen om die bestrijdingsmidddlen uit te schakelen, resistent te worden. Waarom houden wij niet van bacteriën? Ik ben vegetariër en zal geen dier kwaad doen, voel zelfs mee met de vlinder die te pletter slaat op de vooruit van mijn auto. Maar een antibiotica-kuur om, zoals mijn huisarts zegt, ‘de bacteriën te doden’ slik ik zonder een greintje wroeging. Zou er iemand van bacteriën houden vroeg ik me af. En ja hoor, Google bracht me natuurlijk naar een speciale website: I love bacteria. Ik hou van bacteriën. Veelzeggend is dat de site lang niet meer bijgewerkt was. Had de eigenaar zich uit pure liefde aan de bacteriën overgegeven. Neem en eet, dit is mijn lichaam. Maar dan op z’n bacterisch? Ik zag er een YouTube filmpje van bacterieën die wanhopig proberen te ontsnappen aan een monsterlijke belager. Fascinerend maar ik merkte dat ik hierbij toch niet zo emotioneel werd als bij de clip van een jong kalf dat te grazen wordt genomen door een troep hongerige leeuwen. Bacteriën hebben een nogal lage aaibaarheidsfactor. Ik ontdekte een dichtbundel van Nobelprijswinnaar Arthur Kornberg die de schoonheid van bacteriën bezingt. De vreemdste wezens ooit gemaakt noemt hij ze, zonder poten, zonder vinnen, zonder monden, zonder ogen. De vreemdste wezens ooit gemaakt. Ja. Misschien zijn het wel buitenaardse wezens die al miljarden jaren onder ons leven. Dat zou een grote grap zijn: We sturen raketten de ruimte in op zoek naar andere levensvormen maar we leven er gewoon tussen. Want, zo begrijp ik, als we al ergens anders leven aantreffen dan zullen dat waarschijnlijk bacteriën zijn. En dat roept een interessante vraag op. Staan bacteriën aan het begin van de evolutie of aan het einde? Vinden we ooit, zoals de science fiction verhalen voorspellen, een planeet waar een hoge vorm van beschaving heerste maar die ten onder gegaan is aan zelfverwoesting, bijvoorbeeld door een kernoorlog, of totale milieuvernietiging, of zoiets. Zodat alleen de bacteriën er nog heersen. Zij erven de rotzooi en zijn er blij mee. Die bacteriën van ons weten dat. En daarom zijn ze hier. Ze wachten, vergaderen over de nieuwste middelen tegen antibiotica, kijken of de klimaattop in Cancun weer mislukt en denken: Beste mensen, onze tijd komt nog wel.