Fosfaatcrisis

Klimaatverandering, voedselcrisis, economische crisis. Alsof dat niet genoeg is dreigt nu ook een fosfaatcrisis. Het element, onmisbaar voor het leven op onze planeet, raakt op. Het gebruik ervan neemt toe. Wat moeten we doen als de fosforvoorraden op zijn? Cees Buisman, hoogleraar biologische kringlooptechnologie in Wageningen en directeur van watertechnologisch instituut Wetsus luidt de noodklok.

Met de stijgende wereldbevolking, van 7 miljard nu tot mogelijk 10 miljard in 2050, dreigt er een gigantisch fosfaattekort. Volgens Buisman is dit nu al een belangrijker probleem dan klimaatverandering. Daarom pleit hij ook voor onderzoek om fosfaat terug te winnen. Bijvoorbeeld via het riool.

Fosfaat , een verbinding van fosfor met zuurstof, is van levensbelang voor alle organismen op aarde. Een onmisbare bouwsteen. In de meeste bodems komt het van nature voor, waardoor er planten op kunnen groeien, die weer dienen als voedsel voor mens en dier. Er is alleen niet voldoende om de hele wereldbevolking te voeden. Daarom is kunstmest, gemaakt van fosfaat-erts, essentieel voor de wereldvoedselproductie.

Er is een beperkt aantal landen ter wereld met aanzienlijke fosfaatvoorraden. Wereldwijd hebben de VS, China en Marokko de grootste fosfaatproductie. Door de toenemende wereldbevolking, vleesconsumptie en de verbouw van energiegewassen voor biobrandstof neemt ook de vraag naar fosfaat enorm toe. Ondertussen is er in de meeste Europese landen, met Nederland voorop, een teveel aan fosfaat in de bodem en het oppervlaktewater. Overbemesting met vooral dierlijke mest is daarvan de belangrijkste oorzaak.