Fluitenkruid fleurt de boel op | Nationale Bloem Verkiezing

Het fluitenkruid zet zichzelf in het zonnetje: "In Brabant sta ik nog wel eens bekend als ‘wilde kervel’. Maar de meeste kennen mij als fluitenkruid! Elke juni kleuren wegen en slootkanten wit van mijn schermen vol piepkleine witte bloempjes. Ik ben het witte kant van de slootkant. Maar ik fleur de boel niet alleen op. Maak eens pas op de plaats en bekijk mijn scherm van dichtbij. Je zal tal kevers, zweefvliegen, bijen en andere insecten aantreffen op zoek naar nectar en voedzaam stuifmeel. Laat de slootkanten gonzen en stem op mij!"

Lees hier welke bloem de Nationale Bloem van Nederland is geworden!

Nederlandse naam: Fluitenkruid
Wetenschappelijke naam: Anthriscus sylvestris
Taxonomie: Het Fluitenkruid is een plant uit de schermbloemigen familie (Apiaceae)

Van de stengels kun je fluitjes maken. Dit werd vroeger wel gedaan maar tegenwoordig eigenlijk nooit meer. In het Fries wordt deze plant soms wel pinksterbloem genoemd (een andere kandidaat in de verkiezing). De twee soorten zijn niet aan elkaar verwant. Maar tegenwoordig bloeit het fluitenkruid wel meer tijdens Pinksteren dan de werkelijke pinksterbloem

Bloeitijd: April-mei

Plant: De plant is meerjarig (gaat niet dood na de bloei), wordt ongeveer een meter hoog en heeft dubbel geveerd bijna varen achtig blad. Alleen tijdens de bloei komen er uit het centrum van de plant geribde stengels met naar boven toe steeds kleiner wordende bladeren en bovenaan de bloemschermen.

Bloem: de vele kleine witte bloemetjes staan in losse paraplu achtige schermen bijeen. Iets wat typisch is voor de plantenfamilie waar deze uit komt. Na de bloem ontstaan er zaden die er uitzien als glanzende, langgerekte donkerbruine tarwekorrels. Deze zaden kunnen in tegenstelling tot bijvoorbeeld klaprozenzaad niet lang bewaard worden maar moeten echt binnen een jaar kiemen en uitgroeien tot een plant.

Biotoop en groeiplaats: het is een zeer algemene plant die je vrijwel overal in ons land kan tegenkomen. Zowel in open bossen als in de polders, diep in natuurgebieden maar ook in de stad. Het zijn wel zonliefhebbers en ze houden niet van extreem droge of extreem natte plekken.

• De plant is familie van de peen, peterselie, selderij en tal van andere nutsgewassen. Maar ook van de beruchte planten zoals de reuzenberenklauw en zeer giftige gevlekte scheerling welke zelfs in kleine hoeveelheid al dodelijk kan zijn.
• Fluitenkruid zelf is eetbaar en heeft een kruidige tot bittere smaak. De bloemetjes kun je ook eten en deze zien er leuk uit als garnering op een salade bijvoorbeeld. Eet echter alleen  van planten die je 100% zeker als eetbaar kan herkennen. Want zoals hierboven vermeld zijn er zeer giftige lookalikes.
• Planten uit deze familie lijken qua bloeiwijze erg veel op elkaar. Vooral als je ze zwart wit afbeeld. Dit maakt het lastig om van deze soort een herkenbaar symbool te maken. De bloemscherm is echter opgedeeld in meerdere kleine schermpjes wat zelfs als je de bloem sterk versimpeld afbeeld toch een vrij typisch beeld geeft.
• Alhoewel de plant niet uniek is voor Nederland is de grote hoeveelheid die je van deze plant langs onze wegen ziet staan wel opmerkelijk. Een dijk met een rij populieren waaronder een tapijt van fluitenkruit staat is echt een oer-Hollands gezicht.
• Jac. P. Thijssen noemde deze plant  vanwege de fijne, luchtige witte bloeiwijzen ‘Hollands kant’.

Voor ambassadeur Teske de Schepper voelt het als thuiskomen als ze een bloeiende fluitenkruid ziet!