Een krab in het bos

Vorige week kwam er bij De Natuurkalender een waarneming van een krab binnen. Deze was gezien in het bos. Het bleek om de Chinese wolhandkrab te gaan. In de herfst trekt deze krabbensoort massaal naar de zee. En dat gebeurt over water, maar soms ook gewoon over land.

De Chinese wolhandkrab komt, zoals al blijkt uit zijn naam, oorspronkelijk uit China. In het begin van de vorige eeuw werd de soort waargenomen in de Duitse rivieren Elbe en Wezer. Hoewel de krab grote afstanden over land kan afleggen, heeft hij de reis van Azië naar Europa niet zelfstandig afgelegd. Waarschijnlijk zaten er krabbenlarven in het ballastwater van schepen die van China naar Europa voeren. Dit water werd bij aankomst geloosd in de rivier en zo werd de wolhandkrab uitgezet in de Europese wateren. Nu, bijna honderd jaar later, heeft de Chinese wolhandkrab zich over heel Europa verspreid en komt hij ook in Amerika voor.

In Nederland is de krab te vinden in vrijwel alle kust- en binnenwateren. De soort kan goed leven in zoet water, maar de paring vindt plaats in zout water, vaak in de monding van rivieren. In de herfst trekken de krabben dan ook massaal richting zee. Hierbij kunnen ze wel 8 tot 12 km per dag afleggen! Tijdens deze grote trek gaan de krabben vaak niet alleen via het water, maar ook over land. Vandaar dat het je in de herfst zomaar kan gebeuren dat je een krab ziet in je tuin of tijdens een wandeling in het bos. Na het paren trekken de vrouwtjes verder de zee in, waar ze gedurende de winter leven. Elk vrouwtje draagt dan honderdduizenden eitjes met zich mee. In het voorjaar komen de larven uit de eitjes en deze trekken weer naar zoet water. Daar ontwikkelen ze zich in een paar jaar tot een volwassen krab, waarna ze weer naar zee trekken om zich voort te planten. Veel volwassen krabben sterven na de voortplanting.

De Chinese wolhandkrab heeft een rugschild van ongeveer 7 cm lang. Zijn kleur varieert van olijfgroen tot grijsbruin. De poten zijn flink behaard. Ook de scharen zijn gedeeltelijk behaard, vandaar de naam wolhandkrab. De scharen hebben kale, witte punten.

Zo op het eerste gezicht lijkt de komst van een nieuwe krabbensoort vrij onschuldig. Maar de Chinese wolhandkrab heeft wel degelijk nadelige effecten voor de inheemse natuur. Deze soort heeft geen natuurlijke vijanden en hij verdringt andere soorten krabben, maar bijvoorbeeld ook de Europese rivierkreeft. Bovendien tast de soort met zijn zelf gegraven holen en gangen de stabiliteit van oevers aan en vernielt hij visfuiken. Maar de vissers klagen daar inmiddels niet meer over, want er blijkt een goede markt te zijn voor deze krabbensoort. Chinese restaurants kopen ze graag en daarom wordt de Chinese wolhandkrab tegenwoordig commercieel bevist. Als de krabben massaal over land trekken, kunnen zij wel wat overlast veroorzaken, maar verder lijkt het erop dat de Chinese wolhandkrab goed is ingeburgerd in Nederland.

Bron:  Natuurkalender.nl