Een balans van zes maanden Low Impact leven

Deze week loopt het eerste deel van mijn Low Impact project af. Ik had zes maanden loopbaanonderbreking om me te volle te kunnen concentreren op het verkleinen van mijn ecologische voetafdruk. Elke dag kon ik werken aan energiebesparende acties, het zoeken naar milieuvriendelijke voeding en producten, het beperken van afval, het wegdoen van overbodige toestellen en spullen. Bij deze zoektocht heb ik veel mensen en organisaties leren kennen die me een pak nieuwe tips en technologieën leerden kennen. Tegelijk met het uitvoeren van de acties heb ik al mijn zoekwerk gedeeld met de buitenwereld via mijn blog en zijn de belangrijkste bevindingen gebundeld in een boek. Wat dat betreft was het geen echte sabbatical, ik had echt wel mijn bezigheden. Daarbij kwam nog de media-aandacht. Hoewel ik zelf vind dat ik niks bijzonder doe - er zijn nog heel wat mensen die zonder auto leven, of veganistisch, of met zelf opgewekte energie of die geen nieuwe spullen kopen.

Maar de aandacht die het Low Impact project de voorbije zes maanden kreeg was vele keren groter dan alle media-exposure die ik met Ecolife de voorbije acht jaar kon realiseren. Televisie, radio, kranten, tijdschriften, zelfs een blog van een Nederlands radioprogramma ;-).  Op 9, 16 en 23 december komt er dan de documentaire op Canvas. In drie afleveringen zal je kunnen volgen op welke manier ik mijn doelstelling wil halen, en of het lukt om aan een voetafdruk van 1,6 hectare te komen. (De gemiddelde Belg gebruikt 5,6 ha). Als het gaat om aandacht van de media was mijn project eerder High Impact.

Los daarvan ook tijd om een persoonlijke balans op te maken. Het eindcijfer van de voetafdruk kan ik nog niet prijsgeven, omdat belangrijk is ook de wintermaanden te blijven meten. Maar ik weet wel met zekerheid dat mijn voetafdruk zeer dicht in de buurt zal komen van het duurzame niveau. En wat meer is, ik merk dat al mijn behoeftes evengoed worden ingevuld en ik nog steeds een comfortabel leven kan leiden. Een aantal nieuwe gewoontes zoals het wassen met een teiltje regenwater of het gaan winkelen met een broodzak en herbruikbare doosjes zijn voor mij ondertussen evident. Al begrijp ik dat voor nogal wat mensen met drukke banen dit niet evident is. Daarom is de tweede fase van mijn project erg belangrijk. Want vanaf 1 november ga ik het Low Impact leven terug combineren met halftijds buitenshuis werken. Het is duidelijk dat tijd,geld en voetafdruk heel sterk samenhangen. Ik had de voorbije zes maanden minder geld, minder voetafdruk maar meer tijd voor mezelf en anderen. En daarom kan ik vanuit die eigen ervaring bijzonder positief nieuws brengen. Het is mogelijk om kwalitatief beter te leven met een lagere voetafdruk, zodra je uit de mallemolen van hard werken en veel consumeren stapt en kiest voor wat echt belangrijk is.  Het zal in deze tijden misschien wat ongepast klinken, maar laat ons de mantra van concurrentiekracht, competitie en economische groei overboord gooien. Het enige wat ik betreur aan mijn Low Impact project is dat ik er niet enkele jaren vroeger mee ben gestart.