Een autoreis door Guinee

Maandag 08.00 uur:
De chauffeurs zijn aangekomen en drinken nu net even een kop koffie. De auto’s zijn al gestart. Natuurlijk hebben we te veel om mee te nemen, ik hoop maar dat er niets gaat schuiven. Het gaat nog krap worden qua tijd want de instructief van de chauffeurs zijn heel erg helder: er mag geen meter gereden geworden in het donker in verband met gewapende aanvallen. Gister zijn er 3 wegpiraten gevangen door lokale bevolking en levend verbrand met een autoband …. Oog om oog, tand om tand. De chauffeurs hopen dat deze aanpak wel werkt.

Faranah, 17.00 uur:
De reis verliep langzaam, de wegen zijn redelijk maar als je achter een busje zit waar alleen al op het dak zo’n 10 mensen zitten, dan schiet het niet op.
Onderweg staan mensen hun spullen te verkopen langs de weg. Jongentjes met geweren over de schouder en bushmeat in hun handen. Tja, je ziet wel dat enige vorm van educatie en bescherming hier op zijn plek zou zijn.
Schokkend ook om te zien hoeveel bos er verloren gaat wegens inefficient gebruik. De lokale hakken bijna alles om om houtskool te maken om hun eten op te bereiden. Het rendement is dan wel heel gering want bijna alle energie gaat dan verloren.
Paul, de chauffeur zit nu met Estelle te bakkelijen over het vervolg: als we nu nog verder gaan dan komen we in het donker aan, en dat mag niet. Op dit moment is het nog onduidelijk wie gaat winnen: de instructies of Estelle. Ik gok op het laatste gezien de toon van het gesprek en de ietwat gelaten houding van Paul.

Somoria, 21.00 uur:
Dit was niet te geloven, Paul en Seku (de andere chauffeur) zijn toch gaan rijden maar zullen daar zeker spijt van gehad hebben. Wat een rit! Vanaf het eerste moment werd het een soort Camel Trophy. Jammer dat ik mijn speciale overhemd niet bij me had. Afgezien van een aantal veel te diepe plassen, een paar bergjes die geslecht moesten worden, het feit dat het onderscheid tussen bush en weg minimaal zijn, is het toch lastig om dwars door struiken te rijden in de hoop dat de lading niet van de auto geschoven wordt. Estelle heeft met Sekoe voorop gereden, wij volgen met Paul en de Nissan. Paul was not amused, deze auto’s (huurauto’s) moeten binnenkort verkocht worden en ik krijg het gevoel dat de krassen op de auto ingehouden worden van zijn salaris.Dan was dit een duur tripje.
Onderweg in het aardedonker gestopt in een dorpje met rieten hutjes. De vrouw van een van haar helpers woont daar en is net bevallen van een kind. Estelle heeft even gekeken hoe het met haar gaat, haar vorig kind heeft ze net verloren …