Edwin J. Teijma: A dirty mind is a joy forever

A dirty mind is a joy forever, maar kan ook verwarrend zijn. Dit bedacht ik toen ik de envelop zag waarop stond “Landelijk onderzoek over ontbossing” en ik meteen moest denken aan de heersende trend om lichaamsbeharing te laten verwijderen. Hoe kwam ik erbij om ontharing met ontbossing te verwarren? Hoe dan ook, de envelop kwam van Milieudefensie. Vreemde naam eigenlijk. Het woord defensie lijkt haaks te staan op het woord milieu. Roep defensie en ik zie enorme Leopard tanks door een prachtig natuurgebied trekken, diepe sporen van rupsbanden en een ravage achterlatend. Is ook een manier van ontbossing.

In de envelop zat een foldertje waarin werd uitgelegd dat de oerbossen voorgoed zullen verdwijnen. Vertwijfeld werd de vraag gesteld: “Hoe kunnen we in de korte tijd die nog rest het tij keren?” Het antwoord werd overigens meteen daaronder al gegeven: “Met ùw inzet.” Ik was direct bij de les: wat moest ik doen om de oerbossen te redden? In de folder stond dat ze mij wilden informeren en een aantal vragen wilden stellen, want: “Uw mening telt!” Fijn, eindelijk een instelling die wèl om mijn mening geeft.

Snel dus naar de vragenlijst. De eerste vraag was redelijk simpel, of ik papier en huisvuil apart houd. Opgewekt kon ik dit bevestigend beantwoorden. Bij de tweede vraag begon er iets vaags te knagen: of ik een ja-nee of nee-nee sticker op mijn brievenbus heb. Nou dacht ik altijd dat mensen die een dergelijke sticker op hun voordeur plakten gewoon geen zin hadden in reclamefolders met prullaria van 2e rangs meubelzaken en huishoudelijke rommelwinkels. Zelf neem ik deze vorm van nieuw oud papier altijd met enig plezier door, maar dat komt omdat ik verder bijzonder weinig persoonlijke post ontvang. Dus geen sticker, moest ik bekennen. Uit de folder bleek dat deze sticker was geïntroduceerd door Milieudefensie om papierbesparing te bevorderen. Wist ik niet, interessante info, al werd mijn schuldgevoel er niet minder om. De derde vraag ging over het FSC-keurmerk voor hout. Ik had hier nog nooit van gehoord. Waarschijnlijk waren daar geen reclamefolders van.
Bij de volgende vragen kwamen nog meer feiten aan het licht die ik niet kende. Al verder lezend en vragen beantwoordend bekroop me het vermoeden dat Milieudefensie helemaal niet op mijn antwoorden zat te wachten. De vragenlijst leek toch vooral informatie te willen geven, mij en passant een schuldgevoel aanpratend. Nadat ik alle vragen had ingevuld bleek dat op de achterkant van het blaadje met vette letters werd gevraagd om een éénmalige machtiging. Aha! Niet mijn mening maar mijn geld was wat telde. Dàt was de inzet die ze van mij verwachtten.
 
Uiteindelijk heb ik de machtiging maar ingevuld en opgestuurd. Opgelucht, omdat dat alles was om de oerbossen te redden.