Duurzame schol

Ekofish GroepDe Ekofish Groep bestaat uit vijf visserijbedrijven die samen de stap hebben gezet naar een duurzame visserij. In 2006 is het besluit genomen over te stappen naar een andere manier van vissen en de visserij te laten voldoen aan de criteria van MSC. Alle kotters zijn van boomkor overgestapt naar de twinrigvisserij. Grote maaswijdtes zorgen voor minder ongewenste bijvangst, met het lichte vistuig is de bodemberoering minder.

De leden
PD 147 – schipper Jan de Boer (thuishaven Thyboron – landt twee keer per week aan)
PD 43 – schipper Albert de Boer (thuishaven Thyboron – landt een keer per week aan)
GY 57 – schipper Jacob Kramer (thuishaven Harlingen – landt een keer per week aan)
GY 127 – schipper Klaas van der Berg (thuishaven Harlingen – landt een keer per week aan)
(BCK 40 – schipper Johan Romkes, deze vijfde kotter wordt een dag later (5 juni). Alle vissers komen uit Urk en varen onder buitenlandse vlag (UK).
Het visgebied is de centrale Noordzee, tussen Schotland en Denemarken.
Het quotum voor de gehele Ekofish Groep bedraagt 2.600 ton schol. Dit is 5 procent van het gehele Noordzee-quotum. Zou de Ekofish Groep onder Nederlandse vlag varen dan zou dit een aandeel overeenkomen met 12 procent van het Nederlands quotum.
De PD147, het vlaggenschip van de Ekofish Groep is de afgelopen maanden omgebouwd tot opleidingsschip om (jonge) vissers bij te scholen in een milieuvriendelijke manier van vissen.

Twinrigging
Ontstaan in Denemarken
Rond 1983 ontwikkelden Deense vissers in samenwerking met het Deense Visserij Instituut te Hirtshals een twinrigsysteem met drie vislijnen om op Noorse kreeft (Nephrops norvegicus) te vissen. De Denen pasten het concept ook toe in de visserij op steurgarnalen (Pandalus borealis). De resultaten pakten goed uit en in 1987 vond de methode navolging in Schotland.
Vanaf 1992 nam de ontwikkeling van de twinrigvisserij ook in Schotland een enorme vlucht. Schotse vissers constateerden dat behalve de vangst van Noorse kreeft ook de bijvangsten van rondvissoorten toenamen.

De naam twinrigging of twin-trawling geeft het principe van deze vismethode reeds aan. Bij twinriggen zijn de beide trawlnetten tijdens het vissen aan elkaar verbonden. Slechts aan de buitenzijde van de dubbelgevormde netconstructie bevinden zich scheerborden. Bij twinriggen spelen snelheid en vislijnen een belangrijke rol. De twinrigmethode, zoals de Denen, Engelsen en Schotten met verhoudingsgewijs kleine vaartuigen toepassen, leert ons dat voor het vangen van met name schol en kabeljauw geen uitzonderlijk hoge snelheden nodig zijn. Een snelheid van gemiddeld 2,8 mijl per uur is ruim voldoende. De vier kabels die de beide trawlnetten vanaf de twee scheerborden en het centrumgewicht voortslepen, zorgen ervoor dat de 'opgejaagde' vis naar de positie toe zwemt waar even later de grondpees van één van de beide trawlnetten overheen rolt.

De beste vangsten vinden plaats bij daglicht en helder water. Ofschoon over het algemeen doorgevist wordt, zijn de vangsten in het donker aanzienlijk minder. Daarom kiezen de meeste vissers voor een lange trek van vier tot vijf uur. Bij dik (troebel) water zijn de stofwolken niet effectief genoeg om de vis te doen laten opschrikken. De twinrigvisserij kan dus voornamelijk onder gunstige weersomstandigheden plaatsvinden of in gebieden (centrale en noordelijke deel van de Noordzee) waar bodemzand bij eventueel slecht weer minder turbulentie veroorzaakt.

De Nederlandse vloot
De Nederlandse belangstelling voor twinriggen is groeiende. Op dit moment heeft Nederland zo’n 30 twinrig-kotters.

Bron: Ekofish Group