Dolf Janssen: GroenRechts?

Ik zag twee vrouwen aan tafel, Joost Karhof ertussen.

Nova, woensdagavond.

Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwalteit tegenover hoofddame van Greenpeace. Waarbij het ging over ondeugende actie van Greenpeace, die een paar boten vol basaltblokken in de oceaan dumpen om aan te geven dat het echt tijd wordt dat die oceaan, in elk geval op sommige plekken, de kans krijgt zich te herstellen van decennia van roofbouw. Door visserij die de bodem omwoelt en leegzuigt, door zand/grindwinning, door kortzichtig omgaan met alles wat groeit en bloeit en mij nog steeds zeer boeit.

Vooral mevrouw Greenpeace ging er stevig in door aan te geven dat er al zo’n 13 jaar gezegd wordt dat die beschermde oceaangebieden er echt moeten komen en dat het dus wat haar betreft tijd is voor actie. Actie in de zin van dat er echt iets gebeurt, dat er echt iets afgesproken wordt, dat er echt feitelijk beschermd gaat worden. De minister bleef als in een loop twee dingen herhalen: dat Greenpeace gewoon op moet houden met basaltblokken gooien en terug moet komen aan tafel –voor verdere gesprekken inderdaad – en dat zij ook staat voor de belangen van de visserij. Dit laatste betekent denk ik het volgende: dat er vooralsnog niks gebeurt, en dat noch de minister noch de visserijsector in wil zien, in durft te zien dat je zult moeten beschermen en herstellen om visserij niet geheel onmogelijk te maken.

Waarom? Omdat er dan geen vis meer is! Gelooft u dat niet, meneer de visser? Ga es praten met uw kabeljouwcollega’s aan de Canadese oostkust, die de eerstkomende dertig jaar niet meer zullen uitvaren, omdat de vis op is. Opgevist, leeggevist, weg!

Karhof’s gezicht ging ondertussen steeds meer van ‘ha, leuk, discussie bij Nova!’ naar ‘hoe ga ik hier een beleefde punt aandraaien voordat gristelijke nagels bloedige strepen gaan trekken in het voorhoofd van mevrouw Basaltblok?’

Opeens moest ik denken aan GroenRechts, het prachtig uitgedachte initiatief van Mark Rutte. Dat het milieu niet van links is, en dat economische groei best samengaat met milieubescherming en tegengaan van klimaatverandering. Tuurlijk, geloof ik ook. Maar je moet wel ergens voor kiezen: of via belastingen, of via wetgeving. De ene maatregel – geen tweede Maasvlakte als dat tienduizenden vrachtauto’s per week extra betekent- of de andere – echte energiebesparing en geen kolencentrales. De vleesconsumptie verminderen. Het autoverkeer afremmen in plaats van maar snelwegen blijven verbreden. Elk nieuw industriegebiedje of bedrijventerrein verbieden. Stukken oceaan nu beschermen. Er moeten echt dingen gebeuren. En de minister wil dat we aan tafel komen, zodat de echte maatregelen weer uitgesteld kunnen worden.