Dolf Jansen: Tuinavonturen

Een paar dagen geleden was het Koningsdag. Dan vieren wij de verjaardag van onze vorst en realiseren we ons dat respect en belastingmoraal niet altijd hand in hand gaan. Maar goed. Wij hoefden niet naar Eindhoven, dus dat was dan wel weer lekker.

En toen de muziekliefhebber in mijn omgeving me liet zien wat er volgens spotify op de vorstelijke playlist bij die dag hoorde: Frans Duijts, René Karst, Toppertje!, wist ik zeker dat hij niet aan mij besteed was de dag, en ook niet voor mij bestemd, de bijpassende muziek. En inderdaad, dat klinkt wat afstandelijk, maar zolang zij voor mij geen lintje hebben ga ik niet lopen hoera hoera hoera’en.

Ik was thuis, zonder lintje, zonder vlag, zonder wimpels, zonder tompouce in welke kleur dan ook. Ik had besloten dat mijn tuin toe was aan een stukje lentebeleving. Dat heb ik zo eens per jaar. Meestal pas begin juni. Maar dan schaam ik me zo, dat ik er geen column op deze plek aan ga wijden.

Het gras was toe aan een knipbeurt. Ik heb nog ouderwets gras, groen, zonder Roundup of aanverwanten. En dat was alweer een tijdje groeiende. Ik zou met een grasmaaier in de weer kunnen, maar die heb ik ooit in mijn enthousiasme eens opgeblazen in het te hoge gras, dus leende ik van de ene buur een strimmer, voor de randjes en van de andere buur zo’n grasmaairobot, die het werk voor je doet terwijl je zelf oranjebitter ligt te klokken. Ik dronk gemberthee en schreef een gedicht. Maar goed, eerst het strimmen.

Ik begon met peterselie in mijn oren, tip van Asterix en Obelix ooit. Daar een noise cancelling headphone overheen en strimmen maar! Binnen drie minuten werd ik ongelogen geraakt.

Door een opvliegend twijgje vlak onder mijn rechteroog. Echt hard geraakt. Terwijl ik wankelde en nauwelijks auw riep zag ik hoe loserig dit in de krant zou gaan staan:
‘Cabaretier knock-out door grassprietje’. Ik herstelde me en zette de strimmer voor straf in de verste hoek van de tuin. Ik plaatste toen de maairobot in het midden van mijn gazon. Opgeladen en ready to rumble!
Het is een nieuwe ervaring voor mij. De buurman heeft me verzekerd dat de robot zelf zijn weg vindt, dus ik zet power on, en maak me uit de voeten. Het eerste stuk gaat perfect. De noordoosthoek van mijn tuin begint al snel overeenkomsten met centercourt Wimbledon te vertonen. Dan blijkt dat er een chip in het apparaat zit en een stukje verbinding met het wereldwijde web. Chip en of verbinding komen van Huawei, maar u mag ook ‘hoewee’ zeggen of ‘uchuch’.

Kent u het woord gehackt? In de rest van mijn grasmat maait de robot iets dat erg aan een runenteken doet denken, dat door een deel van de Duitsers in de jaren 39-44 met veel plezier werd verspreid. Aansluitend rijdt de robot mijn huiskamer binnen. En maait gewoon door, laat ik het zo zeggen, als ik hoogpolig tapijt had gehad zou het nu een stuk laagpoliger zijn. Ik liet de robot, de robot en mijn gras, mijn gras. Dat redt zich wel.

Een ander deel van mijn, op deze plek terugkerende natuurproject, meldde zich. Dat moet zijn meldden zich. Mijn kippen. Kees, Fladder en Plunder, voor de echte kenners. Momenteel is er een broeds, een ‘legs’ en een agressief, vooral tegen de andere twee. Als ik de broedster van het ei af wil halen, dat de legster heeft gelegd, moet ik beschermde tuinhandschoenen aan, anders kom ik zwaargehavend uit het hok. En ik heb al een wond vlak onder mijn oog.

Als de legster even niet legt of de broedster niks heeft om haar warme kontje op te zetten worden ze achternagezeten door de agressieve. Ik weet niet of het hormonen zijn of gewoon kippenkoorts, maar ik ben blij dat er geen haan bijzit. Nog los van het feit dat de agressieve een kabaal maakt waarvan de verf van mijn schuurtje bladdert. En nee, dat is geen oranjeverf. En ja, het geluid dat ze maakt is nog steeds een stuk beter dan de feestelijke tracks op de vorstelijke playlist. Ik hoop van harte dat ik mijn gras en mijn kippen goed behandel.

Het gras reageert nauwelijks. De kippen hebben - weet ik – elke avond voordat ze op stok gaan een korte vergadering. Kijk, daar zou ik nou de notulen van graag eens van inzien.

Ik wens u een prettige zondag.