Dolf Jansen: Klimaatgekkie

In mijn onverbiddelijke succesvoorstelling Hardverwarmend, waarmee ik nog tot 1 juni het hele land doorkruis, spreek ik kort over de zogenaamde heteroseksuele relatie. Het probleem daarbij, of daarin, beweer ik elke avond weer, is dat de een in zo’n relatie een vrouw is, en de ander niet weet dat ie ongelijk heeft. Satire, natuurlijk, maar durf het eens te ontkennen, heren..!

Het is, dat zult u met me eens zijn, heerlijk om gelijk te hebben, en vaak nog heerlijker gelijk krijgen. 

Algemeen gezegd, ik bedoel dan geheel los van uw eventuele relatie, is het moment dat je gelijk krijgt een supermoment, zeker als het nog al lang duurde voordat je het kreeg. En, let op nu,  als je het dan krijgt, volledig en onomkeerbaar, hoef je er niet mee te koop te lopen. Maar soms mag het wel natuurlijk, dat is het zgn het is stil aan de overkant-principe.

Dolf, hoor ik u zeggen, get to the point, en dan het liefst in het Nederlands. Right, sure, ik bedoel echt wel…

Ik heb de afgelopen 10, 15 jaar in voorstellingen, in columns en op andere plekken gepraat over het eind van de fossiele brandstof-economie, over klimaatverandering, en ook over het stoppen met het opmaken van die fossiele bronnen, ook al ben je van de menselijke invloed op die klimaatverandering niet overtuigd. Bijvoorbeeld omdat je Elsevier leest, of omdat je oprecht gelooft dat links, wat dat dan ook mag zijn, die hele klimaatverandering heeft bedacht, omdat ze….omdat ze daarmee…omdat iedereen weet dat links…..nou, gewoon, omdat dat typisch links is en ze aan die kant niks liever willen dan dat we allemaal in een oude trui tofu moeten knabbelen. Bij wankel led-licht.

Ondertussen zijn we, aan de hand van Rutte, in 2008, langs groenrechts gefietst en is elk bedrijf zich duurzaam gaan noemen en zijn we gas blijven oppompen en verkopen en hebben we kolencentrales gebouwd en hebben we de mogelijkheden van schaliegas onderzocht heeft Shell zijn beurswaarde met allerlei middelen op peil weten te houden en is er een Maasvlakte bijgekomen met onwaarschijnlijke hoeveelheden vrachtverkeer door het land ten gevolg en leek er maar niks te veranderen. Maar het veranderde wel, onomkoombaar. Als een serieuze golf die zich uit de branding verheft met zo’n gezicht van wat er ook gebeurt, ik ga pas op dat strand verderop een beetje uit elkaar vallen, in schuim en zout water. En dat dan ook doet. Meestal net daar waar ik hardloop vlakbij de vloedlijn, en daardoor uitvind dat de natuur altijd sterker is dan de mens, en ook dan zijn Asics Metarun.

Het verandert, het is onontkoombaar. Het klimaatakkoord van Parijs stelt grote doelen, en ook Nederland, vooralsnog bijna onderaan in de Europese ranglijst van duurzame energieopwerking en –verbruik, gaat om. Moet om. Wind, zon, getijden, aardwarmte, en ander energiesysteem, anders omgaan met consumptie, verdomd prettig verder leven en ondertussen de aarde eindelijk een stuk minder uitputten. 

Eigenlijk is Henk Kamp de enige die nog geen idee heeft, die denkt dat het voorlopig wel voldoende is om de dialoog op te starten, met ondernemers, gemeentes, bedrijven en gewone mensen ook. Nee Henk, dat loopt al zeker 15 jaar. Ook geen onderzoekjes meer, of stuurgroepen of kijken of Frank de Grave en of Loek Hermans beschikbaar zijn. Ik zou zeggen, minister Kamp: of maak ruimte voor alles wat al gaande is, en geef dat alle financiele en politieke middelen die nodig zijn, of maak plaats voor iemand die feitelijk wel in de realiteit van 2016 leeft. 

We hadden gelijk, zeg ik even generaliserend, we hebben gelijk, dat is nu wel duidelijk, en we krijgen t ook nog. Eindelijk. 

Prettige zondag!