Dolf Jansen: Groen

Het is mij, wederom en na veel te lange tijd, een grote eer mijn stem op dit tijdstip aan u te mogen laten horen.

Dit is niet alleen een vroeg programma, het is volgens mij ook een groen
programma. En dat betekende, toen dit programma ontstond, en in de vele, vele jaren aansluitend, van alles. Groen. Dat was je, of kon je zijn. Zo kon je leven. Of proberen te leven. Groen. Milieubewust. Met een beetje oog voor de wereld om je heen, in je consumptiegedrag, in je keuzes.

Groen was ooit, zeg maar in de tijd net voor de eerste hemelvaart, een kleur. Iets was groen, en dat onderscheidde het van iets blauws, om van iets roods en beiges nog maar te zwijgen. Een schaap dat zichzelf qua kleur serieus neemt is beeeeeeige, of is 't nog wat vroeg voor woordgrapjes…?
Gedurende ons leven werd groen een label, een imago. Ook al omdat steeds meer bedrijven producten en diensten bedachten die groen waren, of dat pretendeerden te zijn.

Dat een fiets groen is, los van de kleur waarin je 'm overspoot nadat je 'm voor 30 keiharde euri van een junk of voormalig profwielrenner kocht, daar kan ik inkomen. Een fiets.

Maar een auto, een vaatwasser, een hr-ketel, een televisie…ik weet het niet. Greenchoice, GreenWheels, greenlabel, green all over, GoGreen, afijn, u kunt ze zelf bedenken.

En ze betekenen over het algmeen helemaal niks. Behalve in geval van groen volkorenbrood, dat kunt u beter weggooien, en Groen Links, dat is een partij die staat voor…die willen dat…die hun politieke kompas hebben gericht op…dat is een politieke partij.

Aansluitend aan groen zijn ook woorden als duurzaam en ecologies van iedere betekenis ontdaan, maar daarover een andere keer meer.
Toen de Partij voor de Vrijheid zich een woord toeëigende dat prachtig is en heel veel betekent en per definitie van iedereen en voor iedereen is, heb ik me daar, los van het feit dat Wilders en de zijnen net zo dicht bij vrijheid staan als John Ewbank bij poëzie, heb ik me daar avond aan avond en voorstelling na voorstelling tegen verzet. Omdat vrijheid van iedereen is en door iedereen mag worden ingevuld. En wordt ingevuld. Daar moet, denk ik, een politieke beweging van afblijven. Dat is van jou en van mij, daar maken wij wat van, doen wij wat mee, dat delen wij met anderen. En ik denk dat dat met groen, of duurzaam, of eco ongeveer net zo is. Je leeft zo, het inspireert je, je maakt eigen keuzes, maar het mag nooit een product of een marketingtool worden.

Ik kwam gisteren op de site groendichterbij.nl terecht, gaat over zelf doen en je eigen omgeving opgroenen, en guerilla-tuinieren wellicht. Ik las:

Met meer groen in de buurt zijn mensen gelukkiger en gezonder. Steeds meer mensen vergroenen samen hun buurt en brengen groen dichterbij.
Ze leggen bijvoorbeeld speelnatuur aan, beginnen een buurtmoestuin of nemen een dorpsbos in eigen beheer. Mooi voor de omgeving en goed voor het contact in de buurt. Zo komen mensen dichter bij elkaar en bij de natuur te staan.

Je voelt de goede bedoelingen, je ziet de boel vergroenen en wat je niet met zekerheid kunt eten uit die buurtmoestuin kun je altijd nog drogen, versnipperen en in kleine zakjes verkopen aan jonge toeristen uit Frankrijk ofzo die de coffeeshop niet meer in mogen. Merci beaucoup, dat wou ik maar zeggen…

Groen is van iedereen, wij zijn allen groen. En u zeker, op dit tijdstip, luisterend naar dit programma.

Vorige week was ik in Ierland, daar zijn meer tinten groen dan eskimo's woorden hebben voor sneeuw. Als ik m'n ogen dicht doe, ruik ik het gras, de heuvels, de bomen, de oceaan, de wind en regen, het land…
ik wens u een gezegende, grootse en groene zondag!

Dolf Jansen