Dolf Jansen: Energieverslaafd

Dick Cheney is, dat weet u zelfs op dit vroege tijdstip vast wel, de vice-president van de verenigde Staten. Daarnaast is hij ook nog groot-ondernemer, serieleugenaar, Republikein, hartpatiënt en niet echt handig met een dubbelloops jachtgeweer, maar het gaat me nu echt even om Dick the veep . In deze functie zei hij, een jaar of twee geleden dacht ik, na een vraag over energieverbruik en oprakende olievoorraden en zomeer: the American way of living is non-negotiable . Ofwel: over de Amerikaanse manier van leven valt niet te onderhandelen. Die staat vast, zo doen we die dingen nou eenmaal, bemoei je met je eigen zaken, vult u zelf de precieze betekenis van zijn woorden even verder in.

Nou heeft Cheney, in mijn ogen, een hoop domme dingen gezegd, de afgelopen jaren - en als je je naast George Bush nog als dom weet te profileren dan speel je echt in de hoogste divisie wat dat betreft- maar dit spant voor mij de kroon. Omdat het een combinatie is van oogklep, eigenwijsheid en het behartigen van de verkeerde belangen. De oogklep die je verhindert te kijken naar ontwikkelingen in de grote wereld, waar voorraden van natuurlijke hulpbronnen in beangstigend hoog tempo opgeraken, en de voorraden die er nog wel zijn eigendom zijn van politiestaten, Rusland, militaire dictaturen, Nigeria, onberekenbare blaaskaken, Venezuela, en enge bewinden anderszins, Iran; de eigenwijsheid is het idee dat je, dat we maar kunnen rollen in onze SUV's, dat de airco wel blijft blazen omdat ie dat op dit moment nog zo enthousiast doet, dat je een heel land en een hele maatschappij kunt volbouwen met tienbaans asfalt, shopping malls en alleen per auto bereikbare woonwijken; en de verkeerde belangen zijn big oil en big coal, de olie- en kolenindustrie, de meest invloedrijke lobby- en machtsfactoren in dat land van de onbegrensde etcetera.

Genoeg over Dick, laten we het over onszelf hebben. Ook wij hebben een manier van leven die veel verbruikt, te veel verbruikt. Ook wij hebben een manier van leven die veel verbruikt, te veel verbruikt. Maar we worden afgeleid, denk ik. Door een discussie over klimaatverandering -of die er is, of dat erg is, of we daar wat aan kunnen doen. Waarbij het een feest blijft Elsevier te lezen, van Leon de Winter tot Simon Rozendal, die bijna wekelijks halve waarheden, blogs van vage wetenschappers en persoonlijke meningen weet om te vormen tot doorwrochte artikelen waarin de klimaatverandering a. niet bestaat b. niets met de mens te maken heeft en c. bedacht is door linkse milieufreaks. Sorry.

Waar het volgens mij om gaat is dit: natuurlijke hulpbronnen raken op en het winnen van wat er nog wel is (olie in de zeebodem, gas in de Waddenzee, steenkool onder de prachtige heuvels van Virginia) zal steeds meer ten koste gaan van landschap en milieu. En dus is het -klimaatverandering of niet, Amersfoort aan zee of Amersfoort in zee- van groot belang dat we iets doen aan onze energieverslaving. Dat we, met zijn allen, zo veel druppels op die gloeiende plaat laten vallen dat ie minder warm wordt. Dat we begrijpen dat over alles te onderhandelen is, en zeker over een manier van leven die verspillend is en oneerlijk tegenover degenen die van plan zijn na ons deze lichtblauwe planeet te gaan bewonen.

Ik heb alvast deze column met de hand geschreven want dat scheelt stroom en in mijn blote kont want dat scheelt airco. En mijn hele zondag-duurloop doe ik straks te voet. Dankuwel.

Dolf Jansen,
29 april 2007