Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.

Dolf Jansen: Dierenleed

  •  
06-11-2016
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
Dolf_Jansen_06.jpg
Vier, vijf avonden per week vraag ik in mijn voorstelling Veilig aan mijn hoogeeerd publiek waar ze zich zorgen over maken. Of om. Ik maak me zorgen om, is dat de juiste uitdrukking….? Afijn, daar gaat het nu niet om. Of over? Daar gaat het nu niet over, is dat de juiste uitdrukking? Waarom heb ik niet zo’n tekstschrijver, als Barack Obama? Of Halbe Zijltra, desnoods…
Afijn again, eke avond krijg ik vele antwoorden, geregeld vallen namen als Trump, Putin, Erdogan, Dutarte en Bassie. Van Adriaan. Bassie, de man die de horror in de clown bracht. Horrorclowns, wordt genoemd. Zorgkosten. De strafschoppen van PSV. De voortdurende carriere van Andre Rieux, allemaal zaken waar mijn publiek van wakker kan liggen.
Slechts een keer in de twee maanden dat ik nu tour kwam het antwoord, luid en duidelijk vanaf rij 5 van weer zo’n volle zaal: dierenleed uitroepteken. Vind ik ook erg, dierenleed. Daarom eet ik ze ook niet, ben ik tegen bio-industrie en stierenvechten en circusleeuwen en grote honden op twee hoog, maar ik geef toe dat ik ook altijd even moet grimlachen, bij het woord dierenleed bedoel ik, omdat ik ook denk aan BN-ers die zich inzetten voor zwerfhonden in een specifiek deel van de Karpaten, of voor half-dove ezeltjes in een ongure regio van de Hebriden. Met alle respect he, met alle respect. Oh ja, als ik dan ook nog aan kom hoe heet die horrorclown van de PVV moet denken, Dion Graus, dan moet ik ondanks al het leed ook even heel erg keihard lachen. Sorry.
Ik neem u even mee in wat ik dierenleed zou willen noemen, de afgelopen maand. In de Verenigde Staten aan de overkant is een presidentskandidaat voor wie de waarheid even belangrijk is als een behoorlijke kapper, maar die zelfs binnen de contouren van zijn onbeschoftheid soms weet te schokken: hij bleek zo beroemd te zijn dat ie vrouwen niet echt hoeft aan te spreken, laat staan een poging tot verleiden te doen – dat lijkt me ook lastig als je er zo uitziet, zo’n stem hebt en de mildzurige lucht van verderf en oplichting om je heen hebt hangen – I just grab ‘m by the pussy, was zijn bijdrage aan het discours.
Ik weet, lieve Vroege Vogelaar, dat ging niet feitelijk om een poesje, een kat, een kater of een Siamees zelfs, maar het brengt mij wel op een principe: the PussyPrinciple. The PussyPrinciple is het misbruiken van een beest, of een dier zelfs, om een puntje te scoren. Om je tekortschietende mening te ventileren. Of om net zo domme mannen om je heen keihard te laten lachen, terwijl ze stuk voor stuk denken als mijn vrouw dit zou zien of horen zou ik mijn scrotum morgenochtend terugvinden in de kattenbak.
En ja, inderdaad, domme seksistische onzekere mannen, als je een Siamese pussy wil grabben heb je twee handen nodig.
Ik pleit hier, nu, hard voor het beeindigen van misbruik het beest. En het dier ook. Als ik Johan Derksen hoor die de schreeuwende minderheid probeert te behagen door te debiteren dat Sylvana trots als een aapje door het land huppelt, pleit ik ervoor al zijn overtollige haar in zijn naar sigaren riekende mond te proppen. En dat Gijp er dan keihard lachend naast zit, zoiets.
En ik vind de uitdrukking trots als een pauw ook al op het randje, laat staan trots als een aap met zeven lullen. Die pauw omdat er ook vast pauwen zijn die zich schamen voor al die overdreven verenpracht, of liever een klein Barneveldertje zouden willen zijn, en zich geen moment trots voelen. En wat die aap betreft: dat is een afwijking, lieve luisteraar. Zeven lullen. Dat is vreselijk. Kijk, twee piemels, dat zou elke man wel eens willen, dan kun je tijdens het liefdesspel een beetje afwisselen, maar zeven, echt niet. Waar laat je ze allemaal? Als ik ga hardlopen en doe mn strakke tight aan heb ik al….sorry, too much information.
De mooiste reactie op Trumps uitspraak en op de PussyPrinciple dus, zag ik op internet. U weet wel. Ik zag een foto van een kat, of een kater wellicht, die zijn prachtige poezenkopje door een pizza had heengewerkt en tussen de mozarella en tomatensaus uitriep, althans in het onderschrift: I am not a pussy, I am a pizza!
En ik, ik ben zo gezond als een vis, ondanks het tijdstip zo fris als een hoentje, waar nodig zo glad als een aal, zo nu en dan zo wijs als een uil en als u te kritisch commentaat heeft zo doof als een kwartel. Een Oost-Indische kwartel, welteverstaan.
Fijne zondag!

Meer over:

dolf jansen
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.