Dick Ket: Zoogdieren

Wij mensen zijn  zo arrogant te denken, dat wij over en voor dieren menen te kunnen denken. Zo in de trant van: wij mensen kunnen denken, dieren niet! En de dieren zijn gelukkig zo slim om ons vooral in die waan te laten. Want stel je toch eens voor dat de homo sapiens er achter zou komen, dat dieren wel degelijk kunnen denken? Minstens de helft van onze diersoorten - beschermd of niet - zou voor de rechters van het Internationale Strafhof in Den Haag worden gedaagd. Want in weerwil van onze liefde voor de dieren en al onze uitspraken over hen zo in de trant van: ‘Dieren roeien zich zelf niet uit, wij mensen wel! Of dieren zijn lang niet zo wreed als mensen! Of dieren doden slechts als ze honger hebben!’ zie ik toch regelmatig natuurfilms op mijn kassie die ik liefst niet onder etenstijd wil zien. Ondanks het feit dat de achtergronden bij die gruwelijke beelden best fraai kunnen zijn.

Fraai, maar bepaald niet verheffend is, om maar eens een dwarsstraat te noemen, de jacht van een groep leeuwen. Meestal wordt een oud of juist een jong exemplaar als jachtobject uitgezocht. Hier geen leeftijddiscriminatie dus, maar ga bijvoorbeeld zo’n oude gnoe maar eens vertellen, dat het juist goed is, dat hij uitverkoren wordt om te sterven. Hij is geen Christen die gekruisigd wil worden vanwege zijn overtuiging.

Of ga eens de moeder van een kalfje, verklaren dat haar pasgeboren spruit juist dood moest, omdat het niet volmaakt was. Alsof bij dieren selectie en abortus onder alle omstandigheden wel is toegestaan. Onze fatsoensrakkers in de regering rillen al bij de gedachte alleen.

Wij zijn trouwens niet het enige diersoort, dat zichzelf uitroeit. Weer die arrogantie. Want zie ik niet moeder ijsbeer, zodra zij het winterverblijf verlaat onrustig om zich heen kijken. En mocht zij pa lief ontdekken, volgt er bepaald geen warm onthaal, maar run for your life situatie met haar kinderen. Ik ben bijna geneigd te zeggen, dat het maar goed is, dat het ijs smelt. Onzin natuurlijk, want ik zou bij god niet weten wat dit smelten bijdraagt aan het herstel van de ijsberenpopulatie.

Wel kan ik nog  een paar diersoorten bedenken, waarbij pa de kinderen opvreet. Of ma het mannetje na de paring. Lekker functioneel. Een wredere vorm van huisvredebreuk of mishandeling kan ik me niet bedenken. En wat te denken van een kat, die een muis gevangen heeft. Uren kan de kat, tenminste als het geen uitgehongerde straatkat  is, spelen met de muis. Het is bijna ontroerend om te zien. Tenminste als je geen muis bent. Als die een beetje geluk heeft, stapt net moeder de vrouw de keuken in. Bij het zien van dit  balspel zet zij het op een gillen en de muis op een hollen.

Wij mensen vergeten doodsimpel, dat wij ook dieren zijn. Zoogdieren naar het schijnt. Maar de overheid moet wel een campagne beginnen om ons weer aan de borstvoeding, aan het zogen te krijgen. Naar verluidt kunnen we zelfs denken. Wat jammer toch dat we dit zo weinig doen!