Dick Ket: Verbod

Onlangs las ik, dat onze minister van landbouw en nog wat, rosse stekel-staarten wil verbieden. Nu moet ik eerlijk toegeven, dat ik op het moment dat ik dit las, geen flauw idee had, wat rosse stekelstaarten zijn. In een eerste opwelling, dacht ik: ‘Onze  minister heeft iets tegen homo’s of tegen een beweging, die uit deze kring voortkomt. In mijn tunnelvisie dus typisch iets voor een christelijke bewindsvrouwe.

Als het geen homo’s waren, dan dieren met gelijkgerichte gevoelens?! En daar begin ik me een klein beetje aan te ergeren. Aan al dat etiketten plakken. Ik zie wel eens koeien loeien en elkaar opduwen. ‘Omdat ze zand in d’r ogen heeft’, maakte  de onvergetelijke en innemende  Wim Kan ons in de vorige eeuw zo aandoenlijk duidelijk. Maar het gaat mij veel te ver om deze bezigheden onder welke noemer dan ook, onder te brengen. Koeien denken niet, evenmin zij trou-wen, samenwonen of hokken.

Daar stoppen we wel onze mestkalveren in. Varkens en kippen ook. Delen we die laatste hierdoor dan in bij groepsseks?! En spinnen. Vrouwtjes kunnen bij bepaalde spinsoorten de aardigheid hebben, man lief na de daad liefdevol te vermoorden. Echte vrouwen, zoals je ook echte drop schijnt te hebben. Wij mensen beperken ons slechts tot de opmerking: ‘Ik kan hem wel vermoorden!’ Of ’Hij is om op te vreten’!’ Bedreigingen van het ergste soort, die toch ook iets met liefde te maken schijnen te hebben. Sadisme of masochisme?

Althans dit is het etiket dat wij op dergelijke liederlijke activiteiten zouden plak-ken. Wij zijn immers denkende wezens. Wij denken zelfs als wij de liefde be-drijven, Vaak nog aan een ander, een derde. Gelukkig is deze vorm van gees-telijk overspel – behalve voor de kerk misschien – niet strafbaar. We hebben ook een excuus. We zijn bijna allemaal WA verzekerd tegen derden. Dus kun-nen we de ander, die derde dus, lekker overal de schuld van geven, als het fout gaat.

Of zou de minister bedoelen, dat zij alleen de vrouwtjes stekelstaartjes in de ban doet. Toch iets christelijks?! Werden ten tijde van de geboorte van de Zoon van God, niet alle jongetjes de nek omgedraaid. Is dit besluit de ultieme vrou-welijke wraak, zij het aan de late kant?! Gemakshalve het akkefietje met de slang en de appel vergetend. Hierbij gesteund natuurlijk door de reclame, dat we vooral meer fruit moeten eten. ‘Maar wel met mate’, hoor ik nu een ‘eet-goerin’ zeggen, die met dergelijke open-deur-theorieën toch  schatrijk geworden is.

Echter, gelukkig niets van dit alles. Rosse en niet roze, stekelstaarten zijn een-den! Geen gewone eenden. Het zijn Noord-Amerikaanse eenden. En deze ducks bedreigen de onze. Hoewel …. als ik Spaanse witkopeenden lees, denk ik toch niet onmiddellijk aan de sloot  bij ons in het dorp. Beide soorten zouden het gat, waar ik woon niet eens weten te vinden. Tenminste zo lang die beesten nog niet met gps zijn uitgerust.

En die Amerikaanse eenden nu, mengen zich in de vrije natuur onder die Spaanse en dat is op den duur bedreigend voor de populatie van die Spaanse. Hebben we het hier nog over vogels of stiekem toch over mensen?!  Ik raak het spoor nu echt even bijster. Als het over eenden gaat, hoeven die staarten toch niet echt bestreden te worden. We halen de pekingeend van het menu en we zetten daar de rosse stekelstaarten voor in de plaats. Ik zie de menukaart al voor me. ’ Bœuf de Gueue Piquant’.  Dit wordt een hit met kerst!

Eigenlijk toch vreemd, dat wij weldenkende mensen slechts kunnen kiezen uit twee alternatieven: dood knuffelen of dood knuppelen. Er moet toch meer zijn tussen hemel en aarde!