Dick Ket: Onrein

In een tijdperk, waarin de grote wereldgodsdiensten elkaar met liefde de schedel inslaan, kijk ik wel eens met een scheef oog naar boven. Naar het Opperwezen, dat heel slim zijn marktaandeel - conform de economische wetten - vergroot door  verschillende ‘merken’ op de markt te brengen.  Ondertussen zit die Brave Borst daarboven, handenwrijvend achter zijn telmachientje de stand van zaken bij te houden. Hij wint altijd. Want Hij heeft zijn schepselen zo geprogrammeerd, dat zij denken, dat zij denken kunnen. Maar dit is schijn. Als de mens werkelijk kan denken, dan zou er toch geen denkend wezen zijn, die een ander zo maar de schedel inslaat. Alleen om hem of haar ervan te overtuigen, de foute God te aanbidden, in de wetenschap dat er slechts één is.

Dat de mens een aantal kronkels onder zijn schedelpan herbergt, die ons duistere wegen doet bewandelen, kan ik nog plaatsen.  God zat zich boven, direct na zijn volmaakte creatie geschapen te hebben, vast stierlijk te vervelen op de zevende dag. Er waren toen nog geen supermarkten, die op zondag open mochten blijven. Laat staan een meubelboulevard met ballenbak. Hij stuurde daarom een verleidingsvirusje naar beneden. Dat bij puur toeval, op een slapende slang onder een appelboom terecht kwam.  Ongetwijfeld een ratelslang, want de mens - toch al niet zo volmaakt, als bedacht -
moest toch eerst verleid worden, alvorens onder zijn charmes te bezwijken.

Hier raak ik het spoor bijster. Dat God de mensen pionnen maakt in een spelletje ‘mens-erg-je nieten’ kan ik nog volgen, dankzij mijn eerder gememoreerde kronkels. Maar beesten, die helemaal niet kunnen denken, in het spel betrekken, valt me toch een beetje tegen van onze Schepper. Gaat m’n pet te boven. Waarom moet een slang ten tonele worden gevoerd, om ons mensen te doen bezwijken voor een appel? Waarom eerst een vrouw zagen uit een overbodige mannelijke rib? Wie bedacht de slogan: ’Snoep verstandig, eet een appel!’ Dat zal toch niet die slang zijn geweest. Kwam er toen al een tekst in beeld   ‘wel met mate hoor!  Wie heeft de Code voor dit spel bedacht? Dan Brown moest nog geboren worden!

En hoe kan een hond nu onrein zijn. Oké, ik geef toe.  Als mijn hond verkoeling zoekt in een lekkere moddersloot, hij daar wel heel onwelriekend uit komt. Maar dat valt thuis redelijk met een wasbeurt  te verhelpen. Waarom is het varken de gebeten hond? Omdat het een roze vel heeft? En de godshuizen - toen en nu - nog weinig begrip kunnen opbrengen voor een homobeer. Gebaseerd op een  historische vergissing bovendien: de kleur kan ook op een zeug duiden.

Aan de andere kant:  wie heeft de mens doen bedenken, dat de koe een heilig boontje is. In een land waar mensen sterven van honger, nota bene. Daar  heeft  de uitvoering van tantaluskwelling wel een heel wrede dimensie.  En die koe, dat stomme beest, niet beter wetend, tracht al eeuwen de weg ergens toe te vinden. Om zodoende zijn leven nog enige inhoud te geven. Hier drinken we nog, dankzij Joris Driepinter, melk. Tenminste mijn generatie. De jongelui van vandaag de dag, houden het op Bacchus.  Een god, dat wel!

Als we nu eens een Goddelijke staking uitroepen. Oké, dan doet het CNV niet mee. Daar valt mee te leven. We staken om te mogen denken. Echt denken! Denken dat Liefde toch de motor, beter gezegd, de bron moet zijn voor onze samenleving. Liefde voor God, elkaar en de dieren. Minus de mug natuurlijk. Wat zou ons leven saai worden. Laten we dan in Godsnaam, elkaar de schedel blijven inslaan. Kunnen we stille tochten organiseren. En nooit meer spreken van zinloos geweld!