Dick Ket: Geurvreter

Hoewel ‘Drees’ al voor mijn dagelijkse portie noodrantsoenen zorgt - meer schiet er niet over van mijn AOW - heb ik ondanks de gevorderde leeftijd, toch iets aan kinderlijke onschuld bewaart. Je mag het ook naïviteit noemen. Zodoende had ik nooit diepere gedachten bij de berichten die ons de laatste jaren regelmatig bereiken over onze huisdieren, en vaak voor schokkende beelden op het journaal zorgden. Behalve dan, dat ik het afschuwelijk vind, dat beesten nodeloos worden ‘geruimd’- wat een rot woord voor een dergelijk slachtpartij - omdat ze om economische redenen niet preventief geënt mogen worden. Amen.

Apen, die hiv verspreiden, vogels die de pest hebben en die dit over ons uitsproeien. En wij maar denken, dat zoiets geluk brengt. Gelukkig kunnen varkens niet vliegen. Dat zou me een smeerboel geven. Alle zegen mag dan wel van boven komen, maar varkenspest zou ik toch niet als heilzaam willen aanduiden. Geiten vind ik steeds aardiger worden, nu ik eindelijk een woord met een q krijgt aangereikt om bij scrabbelen een partijtje woord worstelen winnend af te sluiten. Bijna amusant zijn koeien met de gekke-koeienziekte. Het heeft iets van ADHD bij kinderen. Alleen met een afschuwelijk einde.
 
Verder dacht ik hier niet bij na. Totdat ik onlangs kijkend naar Pauw & Witteman vernam, dat de regering seks met dieren verbiedt. Midas Dekkers - te gast bij dit programma - hoopte dat dit verbod niet vanuit fatsoenoverwegingen geschiedde maar vanwege dierenwelzijn. Mijn fantasie sloeg op hol. Ik dacht even dat ik geestverruimende middelen had gebruikt. Ik ‘zag’ beelden - ik schijn een beelddenker te zijn - die als ik ze op mijn pc had gezet, gelijk tot mijn arrestatie hadden geleid.

Ook een beetje mistig, want het verschil tussen fatsoen en dierenwelzijn staat mij niet zo helder voor de geest. Logisch, als mensen zich dierlijk gaan gedragen, wordt de rolverdeling onduidelijk. Dan komt het welzijn van alle betrokkenen onder druk te staan. Welk ‘dier’ is dan slachtoffer en welk ‘dier’ voelt zich wel. En last but not least: welk ‘dier’ bepaalt wat fatsoenlijk is.

De laatste jaren komen dieren trouwens steeds vaker negatief in het nieuws. Is het niet vanwege ziekten, is het door liederlijk gedrag. Zeer menselijk! Ze laten scheten of boeren naar hartenlust. Nu zijn dergelijke vrijetijdsbestedingen in mijn ogen nog redelijk onschuldig. Als dit de toets der kritiek al niet kan doorstaan, kunnen we ook de mens op een lijst van verdorven diersoorten zetten. De tijd dat dit ‘dier’ beschaafd was, ligt ver achter ons. De wijze waarop wij o.a. kauwgom kauwen, doet zelfs een herkauwende koe nog verbleken.

Hoewel er dus veel verdorven individuen op deze aardkloot rondscharrelen - behalve kippen en varkens die in benauwde hokken zitten - die veel overeenkomsten met elkaar vertonen, is er één dier, die zijn weerga niet kent op onze aardkloot. Hij of zij is ook niet bedreigd. Andersom is eerder het geval. Hij is bijna niet aan te slepen in onze samenleving. Dankzij ons schoeisel. Daar zit geen leer meer in, hoogstens eronder en het kunststof binnenwerk zorgt voor een onwelriekend spoor, wat een beginnende speurhond - desnoods met een poot in de neus - blindelings kan volgen.

Alarm! Maar zelfs een smogalarm kan deze kwalijke dampen niet ongedaan maken. Naar binnen gaan helpt niet meer. De radio aanzetten, is een farce. Die steeds groter wordt. Majeur dus. In zo’n geval kan slechts één huisdier uitkomst brengen. Een veelvraat: de GEURVRETER.