Deze boeren durfden het roer om te gooien

Voor sommige boeren is het simpel: het zal anders moeten omdat het niet anders kán. De tien boeren in het boek “Nieuw Boeren” van Kees Kooman zijn het er in ieder geval allemaal over eens. Er moet op een nieuwe manier geboerd worden en zij durfden het allen aan om het roer om te gooien. Wat hun bewoog om anders te gaan werken is voor elke boer verschillend. 

Zoals bij biologische boer Corneel van Rijn, of liever gezegd, bij zijn ouders. Bij hen kwam de ommekeer in de jaren 80, toen de intensivering van start ging. Uitbreiden was iets dat ze niet wilden: biologisch en kleinschalig blijven paste veel beter bij hun natuurbeleving. En daar kozen ze dus voor.

Of theeboer Johan Jansen, zoon van een tomatenkweker. Hij wilde niet meer mee in het 'kostprijs-denken' van de vrije markt, waar de vraag altijd luidt: “waar zouden we nu weer eens op kunnen bezuinigen?”. Bovendien wilde hij, zoals bijna alle boeren op dit moment, geen speelbal zijn van tussenhandel en de supermarkten die de prijs van je product bepalen. Johan bepaalt dit zelf, omdat hij nu een uniek product verkoopt.  

Maar soms was het opportunisme, zoals bij André Jurrius, die aan de slag kon op landgoed “De heerlijkheid” Hemmen. Hij moest aan de hoge eisen van dit bijzondere stuk grond voldoen, wat in dit geval biologisch boeren betekende, en nu zelfs biologisch dynamisch. Jurrius had op het grootste boerenbedrijf van Nederland met eigen ogen gezien hoe het niet moest: het massaal gebruik van de gifspuit. Dat wilde hij nooit meer.  

Melkveehouder Van der Bijl op Schiermonnikoog kreeg te maken met aangescherpte milieuregels. Het was kiezen, ofwel op een andere manier boeren, ofwel een van de 7 eilandboeren moest het veld ruimen.  

Maar de grote gemene deler van al deze tien boeren is  'voor de troepen uitlopen.' Zij zien en zagen in dat de wal het schip van de intensieve landbouw zou keren. En ze hebben doorgezet ondanks weerstand en onbegrip uit hun eigen sector, met succes!