De zeldzame broedvogels van Van Oordt's Mersken

Door grote oppervlaktes dotterbloemhooiland en zeggenmoeras zijn in Van Oordt’s Mersken zeldzame broedvogels, zoals kemphaan, paapje, kwartelkoning, roerdomp, zomertaling en veldleeuwerik te vinden. Het laagste deel is in de winter een belangrijke pleisterplaats voor kol- en brandganzen. Door de bloeiende wilgen is dit in een gebied met zangvogels zoals de blauwborst, tjiftjaf, rietgors en waterral. Het natte land is ook een haven voor trekvogels zoals de rietzanger. Deze profiteert van de rust en de veiligheid die het gebied (nu nog) biedt.

Wender Bil doet onderzoek naar het broedsucces van de rietzanger en hoe deze zich aanpast aan het veranderende landschap. Met een telescoop inventariseert hij gekleurringde rietzangers en hij kijkt naar veranderingen in vegetatie (met drones) en insectenpopulatie (poep analyse en insectenvallen). Vorig jaar heeft hij een aantal rietzangers uitgerust met een geolocator. De hoop is dat er nu een paar van deze vogels zijn teruggekeerd. Van trekvogels als de rietzanger weten we dat hun nestsucces doorgaans laag is, doordat hun ‘open’ nesten gevoeliger zijn voor predatie. Het voedselaanbod is ook minder gepiekt dan bij bosvogels, zoals blijkt uit het langere broedseizoen van moerasvogels. Verder kan Wender zien dat de insectenpopulatie is veranderd, en dat de weersomstandigheden van de winterverblijfplaats in de Sahel van invloed zijn op het moment van terugkeer van de vogels.

Specifiek wil Wender weten wat de invloed is van de veranderingen in het beekdal op de vogelpopulatie. In Van Oordt’s Mersken komen verder ook karekieten en bosrietzangers voor. Deze soorten tolereren elkaar niet. Karekieten arriveren later dan rietzangers, en dat zorgt voor conflicten. In de loop van het seizoen is het dan vaak de rietzanger die vertrekt. Met behulp van zenders wordt onderzocht waarom deze soorten elkaar niet verdragen.