De toekomst van de Delta

Hoe ziet Zeeland eruit in 2050? De Deltawerken die zijn aangelegd na de watersnoodramp in 1953 bepalen het beeld van de Zeeuwse delta. Honderd jaar na dato is de strijd tegen het water gebleven: klimaatverandering en zeespiegelstijging zorgen voor een nieuwe uitdaging. Verdwijnt Zeeland straks achter torenhoge dijken?

Als de zeespiegel flink stijgt, zal de Oosterscheldekering in de toekomst meer gesloten dan geopend zijn. Dat heeft grote gevolgen voor het mariene ecosysteem, voor het toerisme en voor de mossel- en oestersector. Als we dijken steeds verder ophogen dan zal Zeeland achter muren verdwijnen en zal zout grondwater de traditionele landbouw steeds moeilijker maken. 

Niet alleen vanuit de zee stijgt het waterpeil, ook in de rivieren. Die krijgen met grotere hoeveelheden water te maken. Het inzicht groeit dat het ophogen van dijken niet de enige oplossing kan zijn. Net als in het rivierengebied zou het water meer ruimte moeten krijgen door wisselpolders en overloopgebieden. Het water kan ook geremd worden door het aanleggen van schorren en eilanden voor de kust en terpen zorgen ervoor dat je toch droog blijft. In Perkpolder wordt er met al deze methoden geëxperimenteerd.

De verzilting van de landbouwgrond maakt dat de traditionele landbouw het steeds moeilijker krijgt. Zoute landbouw kan een oplossing zijn, maar ook aquacultuur: zoutwaterteelt waar eigenlijk geen land voor nodig is, zoals schelpdieren en zeewier. Steeds meer bedrijven leggen zich hierop toe.

Grevelingen, Veerse Meer, Oosterschelde: duidelijk is dat de (gedeeltelijke) afsluiting van de zeearmen grote gevolgen heeft voor de natuur. Zowel onder als boven water. Zandplaten verdwijnen en schorren kalven af, kustvogels en trekvissen verdwijnen en maken plaats voor weidevogels en exoten. Natuurorganisaties doen wat ze kunnen om de gevolgen te bestrijden (verhogen van de Roggenplaat, Plan Tureluur), maar onder water is dat lastiger.