De smient

De smient ( Anas penelope ) is een middelgrote grondeleend die voornamelijk in het noorden van Europa en Azië voorkomt. In de winter trekken de vogels naar het zuiden, waaronder Nederland. Hier overwinteren ze in meren en plassen met een rijke vegetatie. Vanaf half maart lopen de aantallen snel terug. De smienten gaan dan terug naar hun zomerverblijf in Noord Europa en Azië om te broeden. Slechts enkele individuen broeden ook in Nederland.

Smienten komen voornamelijk voor op graslanden en in plassen of meren met een rijke vegetatie. Ze eten van het gras en van andere groene planten. In het water duiken ze niet naar hun voedsel, maar slobberen drijvende waterplanten vanaf het oppervlak naar binnen.

De smient is iets kleiner dan de wilde eend ( Anas platyrhynchos ). Mannetjes en vrouwtjes zijn gemakkelijk uit elkaar te houden. Mannetjes zijn te herkennen aan hun oranjerode kop, met een oranje gele vlek op het voorhoofd en een afstekende grijze snavel. De borst onder de kop is zalmroze dat naar de zijkanten bruin uitloopt, naar onder wordt het steeds witter. De vleugels en zijkanten zijn grijs, aan de toppen zijn zwarte veren te zien. De achterkant en staart van het mannetje zijn ook zwart.
De vrouwtjes zijn overwegend bruin gekleurd. Vanaf de borst wordt de bruine kleur steeds lichter. De onderkant van het vrouwtje is lichtbruin. Deze kleur komt terug in de zijkanten van de vleugels. Net als de mannetjes hebben ze een afstekende grijze snavel, met een zwarte punt.

Ook in het geluid zijn mannetjes en vrouwtjes van elkaar te onderscheiden. Het geluid van de mannetjes is een hoog kenmerkend ‘piiew piiew’. De vrouwtjes klinken meer als ‘rarr’. De kenmerkende roep van de smient heeft ze de bijnaam fluiteend gegeven. ’s Nachts is het geluid vaak te horen van overvliegende eenden.