De Kleine Aarde

De Kleine Aarde is één van de oudste milieuorganisaties in Nederland. De stichting werd opgericht in 1972. Het is de enige landelijke organisatie met een eigen Eco-park van bijna 3 hectare, waar je niet alleen inspiratie en informatie vindt, maar ook de concrete producten en diensten die een duurzame leefstijl mogelijk en zelfs aantrekkelijk maken.

De naam 'De Kleine Aarde' verwijst naar de voorspelling van de de Club van Rome in 1972 dat onze aarde langzaam meer zeker te klein zou worden, gezien de groei van de wereldbevolking en de snelle toename van de consumptie. Toen al leefde er bij veel mensen het idee dat fossiele energie  en andere hulpbronnen op aarde eindig zijn. Ook het gifgebruik in bijvoorbeeld de landbouw en de toepassing van kernenergie baarden zorgen. Daarom werd de noodzakelijke zoektocht gestart naar een ander manier van produceren en consumeren. Anders zouden de aarde en haar bewoners het op den duur zeker erg moeilijk gaan krijgen.

Geschiedenis
Wetenschapsjournalist en ex-Philipsman Sietz Leeflang nam het initiatief omm De Kleine Aarde op te zetten. Eerst werd het tijdschrif 'De Kleine Aarde' gestart in 1972. Een jaar later begonnen de “Jonge Onderzoekers - Proeftuin Noord-Brabant” met het project in Boxtel. De 'jonge onderzoekers” waren pioniers, want het denken over milieuvriendelijke alternatieven stond in de kinderschoenen. Dingen die nu heel gewoon zijn, zoals moderne windmolens, zonnecollectoren, vegetarisch eten, werden in die tijd als vreemd verschouwd. Er werd volop geëxperimenteerd op het gebied van alternatieve energiebronnen, duurzaam bouwen, biologische landbouw en milieuvriendelijke voedingspatronen.

In 1974 won De Kleine Aarde de Margriet-Milieuprijs, toegekend door het gelijknamige damesblad. Dat was belangrijk, want dankzij deze prijs sleepte De Kleine Aarde de eerste overheidssubsidie in de wacht. In die tijd werd de Bolwoning, ofwel Het Kringloophuis, gebouwd. Zelfs koningin Juliana kwam dit project bekijken. Het huisje was een experiment op het gebied van milieuvriendelijk, vrijwel zelfvoorzienend wonen. Het 'eco-monument' is nu ingericht als tentoonstellingsruimte. Door architecten wordt het Bolhuis 'de bakermat van de eco-architectuur' genoemd.

In 1977, toen De Kleine Aarde vijf jaar bestond, konden de mensen van het eerste uur al rekenen op de steun van bijna tienduizend donateurs. Er kwam meer aandacht voor educatie en meer publicaties. In die periode ontstond er een verschil van inzicht over de verdere koers en Sietz Leeflang besloot om voor zichzelf te beginnen. Het Boxtelse centrum voor duurzame technieken 'De Twaalf Ambachten' is daar het resultaat van geworden.

Mondiale voetafdruk
Sinds 1998 is het Canadese model van de Mondiale Voetafdruk de moderne basis voor het werk van De Kleine Aarde. Het is een speelse meetmethode met behulp waarvan eenieder, tot aan bedrijven, gemeenten en de landelijke overheid toe, kan bepalen hoeveel hectares hij/zij van de kleine aarde in beslag neemt. En men kan er vervolgens een duurzaam lange-termijn doelstelling mee formuleren en prioriteiten mee stellen.

Met het model van de Mondiale Voetafdruk is vastgesteld dat onze aarde sinds ongeveer 1987 echt te klein is geworden. We gebruiken nu jaarlijks meer van de hulpbronnen dan de aarde duurzaam kan blijven opbrengen. Dus teren we in op het natuurlijk kapitaal. Dat kan niet lang goed gaan. Dus is het werk van De Kleine Aarde is actueler dan ooit tevoren. Daarom worden alle mogelijkheden - ook van vele bedrijven -  naar voren geschoven om samen te werken aan 'One Planet Living', ofwel een duurzame leefstijl, die rekening houdt met die ene kleine aarde.

Meer informatie: De Kleine Aarde

Foto: (c) Brabants Centrum