Dassen in honderd-jaar-oude burchten

De das heeft een herkenbare zwarte kop. Toch hebben de meeste mensen nog nooit een das in het wild gezien. Dassen zijn schuchtere nachtdieren die bij het horen van een klein geluidje al weg kunnen zijn. Ook hebben ze een goede neus waarmee ze indringers al snel ruiken. In de oude burchten op de Hatertse en Overasseltse vennen, wonen populaties dassen. Boswachter Lydie van Santen kan ons alles vertellen over de dassen en hun onderkomen. Na de wildcams op te hebben gezet, is het tijd om de dassen zelf te spotten.  

Voor het graafwerk van de burchten heeft de das sterke en gespierde voorpoten en lange nagels. In het zand graaft hij met het grootste gemak, maar ook andere grondsoorten is hij de baas. Met zijn stevige achterpoten en achterwerk duwt de das het losgewerkte materiaal naar buiten.

Het aantal gangen en kamers van een dassenburcht varieert. Over het algemeen bestaat een burcht uit een paar gangen en kamers, maar het aantal kamers kan soms wel oplopen tot dertig of meer. Het ontstaan van compleet nieuwe burchten is in Nederland vrij uniek. Als in een bepaalde streek de dassenpopulatie herstelt, zullen de aanwezige dassen eerst de oude verlaten burchten ‘kraken’. De burchten worden soms bij deze herbezetting uitgebreid, waardoor sommige burchten een oppervlakte kunnen hebben van meerdere voetbalvelden.

Als de dassen 's avonds uit het hol komen, besteden ze eerst uitgebreid aandacht aan de verzorging van hun jongen. Met hun lange nagels verzorgen ze elkaars vacht. Dassen verzorgen niet alleen elkaars vacht, maar bedrukken elkaar ook met een geurstof uit de anaalklieren. Iedere das heeft een unieke geur, wat ook zorgt voor een unieke geur van de dassenfamilie. Dassen kunnen dus op basis van geur elkaar, maar ook indringers, herkennen.