Dag 5: Dierenleed en mooie vrouwen

Op zoek naar duurzaamheid bevond ik mij gisteravond op het Dierenbal in Hotel Arena in Amsterdam. Veel mooie vrouwen in glimmende jurken, bevlogen actievoerders in spijkerbroek en een enkele verlegen man in smoking. Het jaarlijkse Dierenbal, waar ongeveer alle dierenbeschermingsorganisaties aan meedoen van Wakker Dier tot de Vereniging van Veganisten en clubs van wie ik het bestaan niet wist, is de plek om de prijs uit te reiken voor de beste dieren-campagne van het afgelopen jaar. Een jury bestaande uit Loretta Schrijver, Jort Kelder en - hoe kan het anders - Marianne Thieme moesten een oordeel vellen over het verbod op stierenvechten, het inenten van honden op Bali of het stoppen van stunten met vlees. Een helse klus, zo op het oog. Presentator Andrea van Pol (voorheen Vroege Vogels) praatte alles charmant aan elkaar en gaf tien clubs de ruimte om hun campagne en de successen toe te lichten.

Ik kende niemand, op het Dierenbal. Wat een vreemde gewaarwording is voor iemand die al lang in de duurzame wereld rondloopt en altijd wel weer ergens een bekende tegenkomt. Tot ik bedacht dat milieu/duurzaamheid en dierenleed twee heel verschillende werelden zijn, die destijds bij de vorming van omroep Llink ook al tot enorme problemen hebben geleid. Kennelijk ben je óf heel erg tegen dierenleed of heel erg tegen de teloorgang van de aarde. Over dat laatste maken de dierenbeschermers zich ongetwijfeld ook grote zorgen, maar hun insteek is net een andere. Zo komen zij vooral ernstig in het geweer tegen illegale hondenhandel vanuit Rusland, het feit dat steeds meer jongeren echte bontkragen op hun jassen dragen of dat er in grote getalen haantjes worden afgemaakt omdat die niet tot leghennen kunnen dienen.

Wiener Schnitzel
Natuurlijk ben ik ook tegen dierenleed. Maar ik heb er eigenlijk nooit moeite mee gehad dat dieren gedood worden voor consumptiedoeleinden. De mate waarin en de manier waarop is weer een heel ander punt. Ik zal jullie bekennen dat ik bijna 20 jaar vegetariër ben geweest. Wel eentje van het soort dat vis at, soms een kroket en op vakantie ook wel eens een Wiener Schnitzel. Toen ik - nu ruim 8 jaar geleden - naast een zorgboerderij ging wonen waar ze de geweldigste rookworsten maakten van eigen vee, ben ik voor de bijl gegaan. Sindsdien ben ik wat naar het midden opgeschoven. Af en toe vlees, niet te veel en liefst biologisch of van zeer herkenbare herkomst. Zo eet ik graag lamsvlees van onze stadsboerderij en van boerenmarkten op vakantie. Het villen van herkenbare dieren zoals makrelen, forellen of kippen heb ik moeten leren. Ik word er nog altijd een beetje week van.

Naar mijn mening is veel van wat wij eten cultureel bepaald. Wij eten nu eenmaal vlees en vis. En dat eten we ook grotendeels omdat iedereen in onze omgeving dat doet, bij mij tenminste wel. Volgens mij kunnen veranderingen in ons eetpatroon alleen tot stand komen als het normaal wordt om minder en beter vlees of betere vis te consumeren. Als 'vleeminderaars' de wind een beetje meekrijgen en koks bijvoorbeeld niet hun hele menu rondom vlees of vis samenstellen.

Op het bal gisteren uiteraard geen vlees te bekennen. Ergens in een hoek trof ik laffe hapjes die echt nergens naar smaakten. Misschien kon de Vegetarische Slager nog niet leveren? Qua drank was er nergens over nagedacht. Mineraalwater, alle soorten alcohol, cola en fris volop te krijgen. Maar niets wat aan mijn criteria voldeed. Eén Hero-appelsap van onbekende komaf heb ik toen maar genomen en ben dorstig huiswaarts gekeerd. Wakker Dier sleepte de Gouden Koe in de wacht voor hun campagne om de kiloknallers uit de wereld te helpen (hulde!) waarna iedereen op muziek van DJ Wanna be a Star los ging. Om de laatste trein naar Culemborg te kunnen halen moest ik op dat moment het pand verlaten, dus heb ik niet kunnen ervaren hoe dierenactivisten zich verhouden tot alcohol en harde muziek. Via twitter kreeg ik op de terugweg de uitnodiging eens mee te gaan kijken op een pluimveehouderij hoe haantjes aan hun eind komen en waarom dit al of niet zielig zou zijn. Lijkt me een gruwelijke maar leerzame ervaring. Wordt dus vervolgd!