Corrie Lagerweij: Genieten

Er zijn veel verhalen te schrijven over lopen naar Santiago de Compostella. Want wat gebeurt er niet allemaal onderweg! Je moet de juiste route aanhouden, je kunt verdwalen, je ontmoet leuke en minder leuke mensen, je kunt doornat regenen, maar ook bruin verbranden (of rood) van de zon. Je hebt honger, dorst, je moet zo nodig… en er is geen gelegenheid!

Daar zijn overal verhalen over te schrijven die alle wandelaars herkennen. Voor mij spant de natuur de kroon! Zoals ik in Noord-Frankrijk langs de Maas en later de Marne liep. Omringd door flierefluitende vogeltjes, tussen bloesem en andere bloeiende bloemen. De bijtjes en de watervogels. Hoewel, langs de Marne zag ik erg weinig eenden. Worden die daar allemaal geschoten? Ik heb wel eens gehoord dat er veel eend gegeten wordt in Frankrijk. Dat zou dan kloppen. Ik had zo graag het geluid van die zangvogels opgenomen. Om later thuis nog eens te horen. Als ik al die vogels hoor is het alsof mijn ribbenkast te klein is voor mijn geluksgevoel!

Hetzelfde had ik tussen hoog opgeschoten grashalmen in een weiland terwijl ik zeker was van de juiste route. De zon scheen, de bloemen geurden, het was lekker warm en ik kreeg schouderklopjes van de grassprieten. Kwartels, heel veel kwartels. Tenminste, ze leken op kwartels. Het kunnen ook jonge fazanten geweest zijn. Reeën, een overstekende vos en dat alles in België en Noord-Frankrijk! Wat zal mij dan verder nog te wachten staan. Ik heb gehoord van anderen dat ze dassen ontmoet hebben en wilde zwijnen. Ook zullen edelherten hun paden gekruid hebben. Ik kan bijna niet wachten om (weer) op pad te gaan!