Complete stagnatie

Ik ben nu bijna 24 uur op de VN-klimaattop in Poznan en hoe graag ik ook optimistisch wil zijn, ik kan niet anders dan eerlijk schrijven: het is hier uitermate treurig. De impasse is compleet. Er wordt eigenlijk niet eens echt onderhandeld. Grote onderwerpen worden uit de weg gegaan, alleen op kleinere technische issues is het gesprek gaande. Een fundament voor het Kopenhagen akkoord – dat hier gelegd zou moeten worden – lijkt mijlenver weg. Je hoort de regeringsdelegaties de verwachtingen voor het eindresultaat ook al naar beneden bijstellen. Ik was net getuige van een uitermate genante persconferentie van de Europese Unie. Zij is verlamd door interne verdeeldheid. Kritische vragen werden weggelachen, lege zinnen gedebiteerd. Ernstig, omdat in Bali vorig jaar maar ook bij het tot stand komen van Kyoto de EU een leidende rol speelde. Daar is nu geen enkele sprake van. Wie steekt hier het lont in het kruidvat?