Column: Youp van 't hek

Ja hoor, het gezeik is weer begonnen. We hebben te veel koeien. Een koeienexplosie wordt het zelfs genoemd. Heeft iets te maken met melkquota. Als ik het goed begrijp mogen we van Brussel zoveel melk produceren als we willen en daar zijn, zoals u weet, nog steeds koeien voor nodig. Waarom eigenlijk? Melk, of iets dat er op lijkt, moet toch ook in een fabriek gemaakt kunnen worden? Chemisch! En waarom moeten we opeens oneindig veel melk maken? Lees de laatste tijd dat melk helemaal niet zo goed is als iedereen denkt. Melk is voor baby’s en het is ontzettend onnatuurlijk om als volwassene nog aan de borst te hangen. Maar dat is een andere discussie waar ik het een andere keer graag over wil hebben. Nu gaat het over melk, de witte motor. We mogen zoveel melk maken als we willen, dus hebben de Nederlandse boeren massaal koeien aangeschaft.

Veel te veel volgens de weidevogelaars, die de belangen behartigen van de kievit, de grutto en de grasmees. Die lieve weidevogeltjes worden vermorzeld onder de hoeven van de Groninger blaarkoppen, het Friese stamboekvee en het Belgische witblauw. Als je naast een overvol weiland gaat staan hoor je het breken van de eierschalen onder de meedogenloze koeienhoeven. En niet alleen de eieren worden vermorzeld, ook de kuikentjes gaan er meedogenloos aan. Piepend gaan ze ten onder. De weidevogels zitten in het nauw, worden verschrikkelijk bedreigd.

Gek word ik van dat soort berichten. Hebben we eindelijk weer lekker veel koeien in de laatste stukjes weiland, die niet volgebouwd zijn met leegstaande kantoorgebouwen en dan is het ook weer niet goed. Kunnen die onverstaanbare boerenkinkels eindelijk zoveel melk produceren als ze willen, is er weer stront aan de knikker. De weidevogeltjes zijn in het gedrang. Hoorde een baard op de radio klagen over zijn gevederde vriendjes en vriendinnetjes. Hoe ik wist dat die meneer een baard had? Dat hoor je gewoon. Daarbij hebben in mijn vooroordeelogen alle natuurvrienden een baard. Dat is verplicht bij die club. Maar de baard klaagde dus over de vermorzelde vogeltjes, die zich jarenlang veilig waanden tussen de malse grassprieten. En dat dus absoluut niet zijn. Er moet iets gebeuren. De koeien moeten oprotten. Terug naar hun land waar ze vandaan komen. De PVV is voor!

Maar ja, zegt de econoom, wat moeten we met weidevogeltjes? Wat leveren die op? Ooit een kievitsomelet op een menukaart zien staan? Of een gegrilde grutto?

Kortom: de koeien gaan winnen en de weidevogels kunnen beter verhuizen naar een land waar nog wel ruimte is. En dan? Dan krijgen we nog meer koeien. En dan? Dan begint over twee jaar het gezeik over die mest weer. Hebben we opeens meer mest dan melk. Houdt het dan nooit op? Nee, dames en heren: het houdt nooit op.