Maarten Keulemans: Lieve hond

Dus daarom zijn honden zo lief. De viervoeters blijken in hun dna een paar cruciale schrijffoutjes te hebben, die de dieren extra sociaal maken. Ook mensen met het zogeheten Williams Syndroom hebben die schrijffouten: ze zijn verstandelijk beperkt, maar ook opvallend lief, trouwhartig en sociaal, net als die hond. In feite zijn honden gewoon wolven met een verstandelijke handicap, kun je stellen. Mijn kat lag dubbel van het lachen toen hij het hoorde.

Ja, wacht even. Schrijffouten, gehandicapt, reageerde een alerte lezer op mijn berichtgeving over deze zaak. Dát is natuurlijk niet zoals het werkt. Kleine mutaties in het dna ontstaan nu eenmaal, iedere generatie weer. En of een mutatie goed is of fout, daar gaat de natuur niet over. Er zijn door de millennia heen in de natuur vast wel meer heel lieve, sociale wolfjes geboren. Toen waren er alleen geen mensen in de buurt om deze schatjes op te merken: ze zullen, rats, boem, zijn verscheurd door een minder aardige wolf.

Maar die ene keer, diep in de prehistorie, was de mens er wel en ging men de hond selecteren. Liever een beetje aardige, sociale hond, dan zo’n onbehouwen hork die alleen aan zichzelf denkt en meteen begint te grommen als je er wat van zegt. Het resultaat van die selectie zit bij u thuis in de hondenmand: een soort speelgoedwolfje, dat verheugd opveert en gaat kwispelen als je hem aanspreekt.

En hij is de enige niet. De kip was gewoon een anonieme, sullige loopvogel – totdat hij een mutatie onderging waardoor hij opeens extreem veel eieren ging leggen. Het varken was een ongure, gesloten chagrijn uit Azië – tot een reeks mutaties hem niet alleen extra vlezig maakte, maar ook een stuk genietbaarder in de omgang. Zelfs uw kat heeft zo’n wijziging ondergaan. Zijn voorouder was een bangelijke, gestreste woestijnkat – tot de evolutie een wat relaxter exemplaar afleverde die bij de mens op schoot sprong.

Evolutie is vloeibaar, stroomt om ons heen, plooit zich naar de omstandigheden. Zelfs als die omstandigheid een planeet is met ziljoenen rechtoplopende zich volvretende en in auto’s heen en weer scheurende kale apen.

Ik zie het nog gebeuren dat de evolutie een hert aflevert met een natuurlijk stootkussen tegen aanrijdingen, of een leeuw die spontaan begint te poseren als je hem bezoekt in het wildpark. De eerste olifanten die van nature slagtanden missen bestaan overigens al en maken het goed.

En de hond? Een gedegenereerde, slappe puppyversie van het origineel, zouden de andere wolven vol minachting huilen. Kijk lekker naar jezelf, zou uw trouwe viervoeter terug keffen. Jullie zijn een bedreigde diersoort die in het koude donkere bos op een houtje zitten te bijten. Ik lig hier tenminste lekker warm bij mijn baasje.

Bráááááf.