Column Hans Sibbel: Moeders

Het is vandaag moederdag. Mijn gedachten gaan naar moeders in de natuur. Bijvoorbeeld de meerkoet die als elk jaar naast mijn woonark op twee eieren zit. En als die dan uitkomen schrikt ze zich het apelazarus. Elk jaar weer. Meerkoetjongen zijn de lelijkste vogeljongen die ik ken. Maar toch verzorgt ze ze.
Moeders. Een vriend van mij had last van muizen. Het pand naast hem stond een paar maanden leeg. En in die tijd was het schijnbaar een muizenparadijs geworden.
Toen ze begonnen met verbouwen, besloten alle muizen dat hun paradijs kapot was en zochten een nieuw superlekker plekje. En dat was het huis van mijn vriend. En hij wilde helemaal geen muizen. Ze hebben wat geprobeerd met vallen en andere narigheden maar al snel werd het duidelijk, er moest een kat komen. En de vrouw des huizes was allergisch dus ze vonden een raskat a 900 euro die hypoallergeen was. Wij mensen fokken nou eenmaal alles wat ons goed uitkomt.
Het werkte top. Muizen weg, iedereen blij, het natuurlijke evenwicht is hun huis was hersteld.
Tot mevrouw krols werd. Enorm krols. Het kermen ging door merg en been, dus mijn vriend deed wat mannen doen, meteen laten steriliseren. De Oeigoerenmethode zeg maar.
Maar zijn vrouw is moeder van twee kinderen en vond dat het katje recht had op 1 nestje. Gewoon omdat dat de natuur is. Moeders onder elkaar. Zoiets.
Als man ben je dan kansloos. Dus werd er een kater gezocht. Die werd gevonden in Amsterdam Noord. 175 euro voor twee dagen dekfestijn.
De kater was een pro en heette Hengst. Want ze hebben humor in Amsterdam Noord.
Die twee dagen kregen ze per dag drie filmpjes met het bewijs dat Hengst er wel pap van lustte.
Daarna konden ze poes ophalen met de mededeling, ze zit helemaal vol.
En er kwamen vijf kittens. Vijf.
En die gaan ze nu wegdoen.
Dus die gaan jagen. Dus zullen er komende lente honderden vogels gepakt worden door deze katten. Dat ene nestje. En dan moet ik toch denken aan een merelmoeder die op de eitjes zit en tevergeefs wacht op haar trouwe man. Die elke avond zo mooi voor haar zingt. Maar hij is weg. En ze verhongert. En ze voelt de eitjes uitkomen onder haar veren. Maar er komt geen eten.
Niks. En na twee dagen sterft het eerste jong. Het gaat een beetje vervelend ruiken in het nest. En daar gaat de tweede. En uiteindelijk heeft moeder merel helemaal niks meer. Alles is dood.
Een ramp voor een moeder.
Ik snap de mensen moeder die het zielig voor een kat vindt om meteen gesteriliseerd te worden. En ik snap de doodongelukkige merel.
Geef je kat een belletje. Alsjeblieft. Zeker in de lente.
Het liefst een asielkat en geef je kat een belletje. Namens alle moeders van Nederland, bedankt.
En steriliseren die handel.