Column Dolf Jansen: Alles

Alles staat op scherp zo rond de verkiezingen... Stemadvies daar doet Dolf Jansen niet aan, maar hij hoopt wel dat je iets mee neemt als je het stemhokje betreedt.

Lees hieronder de volledige column:

Ik realiseerde me onlangs, geachte vroege luisteraar, dat alles wat ik doe en zie en in mijn leven meemaak raakt aan de natuur. Aan wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit. Aan alles waar dit programma al sinds de tweede helft van de 19e eeuw over gaat.

Ok, het kan zijn dat ‘bijna alles’ beter klopt, maar u weet ook wel dat je in een column, net als in een verkiezingscampagne of een aanpalend politiek debat het allemaal net even wat scherper moet stellen. En ‘bijna alles’ klinkt voor een kritische luisteraar, als hmm, iets meer dan een beetje. En ‘iets meer dan een beetje’, daar doet mijn partij het niet voor. Pak Nederland terug! Nee, nu doorpakken of pak wat je pakken kunt! Ik weet even onze leuze niet meer.

Eerder deze week interviewde ik collega Andre Manuel, voor theaterblad Scenes. Topfotograaf Janita legde ons eerst samen vast, met een rookmachine ook nog. Geen vragen stellen en gewoon gehoorzamen werkt in die situaties vaak het beste heb ik geleerd. Daarna nam ze Andre mee naar het polderlandschap iets verderop. Ze stuurde me later een echt ontdaan berichtje over wat er over is van het langgerekte stukje bos langs de A9 waar ik op deze plek vaker over sprak. Samengevat: bijna niks. Kaalslag. Plek voor heel veel zand en een talud en een snelwegverbreding. Elke keer dat ik er zelf langskom, meestal op loopschoentjes, doet het me pijn. Duizenden bomen, honderdduizenden beestjes, nesten van vogels, een flard biodiversiteit. Hak, zaag, bam, weg.

Terwijl mensen me weer krantenberichten en foto’s sturen van allerlei plekken in Nederland waar de provinciale weg veiliger moet worden. En dus honderden bomen omgaan. Ik herhaal nog maar in hoofdletters: HAK GEEN BOMEN OM!

Een dag later was ik bij mijn moeder. Ze vertelde me, zoals wel vaker, over vroeger. Toen mijn vader nog leefde, en de plekken waar ze samen waren. Begraafplaatsen bleek. Voor de duidelijkheid, ze waren ook vaak gewoon op het strand of in de duinen, thuis op de bank, heel soms, maar toch. Begraafplaatsen. Omdat mijn vader vogelaar zonder bijpassende kleding was, wist je dat daar soms vogels waren of die je hoorde die vooral daar voorkwamen. Omdat het daar stil was denk ik. Ik dacht aan kraaien en aan roeken, een gier wellicht. IJsvogels zelfs. Maar ik kan het mijn vader niet meer vragen. En toen mijn moeder me daarna vertelde, dat ze op een begraafplaats in Doesburg, ooit een graf aantroffen, met op de steen de naam ‘Dolfje Jansen’. Data van overlijden zo’n 150 jaar geleden, maar toch, besloot ik dat het tijd was weer eens op huis aan te gaan.

Waarna ik niet ver buiten Ouderkerk in een weiland een groot bord zag staan, met de tekst: ‘Wij stemmen CDA’. Natuurlijk had ik kunnen stoppen om met alle adem in mij te schreeuwen: ‘Nou wij niet!’. Maar ten eerste was ik alleen. En ten slotte heb ik toch al een beetje rare reputatie in de regio. Het CDA heeft politiek gezien de grootste invloed op agrarisch beleid en daarmee ook op natuur en landschap. En heel veel mensen in die sector weten ook zeker dat hun belangen daar het best worden gediend. Reden voor het CDA om tijdens het recente landbouwoverleg in het parlement zo ongeveer vast te houden aan het beleid dat we alle decennia voeren. Ik geloof oprecht dat de bodem daaraan ten onder gaat, zoals ook onlangs door Zembla werd aangetoond. Dat luchtkwaliteit en daarmee volksgezondheid in gevaar zijn. Dat zoönosen…

Afijn, ik maak me grote zorgen. Juist ook voor of over al die agrariërs, die geen alternatief zien of durven zien. En dus vasthouden aan wat ze hebben. Grote omvang. Groei. Hoge productie om de te lage opbrengsten nog enigszins op te vangen. Woede over alle maatregelen die ze geacht worden te nemen. En geen enkel licht aan het eind van de tunnel, omdat Jacco Geurts, Henk Bleker en Maxime Verhagen ervoor staan.

Ik zie overal natuur. En alles wat ik eerder vermelde. Ik zie op zoveel plekken bedreiging daarvan. Stemadvies doe ik niet aan, omdat ik mijn eigen leuze niet eens meer bleek te kennen. Maar neem volgende week alstublieft een groene/duurzame/klimaatneutrale/veilige toekomst mee als u het stemhokje betreedt met het rode potlood in de aanslag.

Ik wens u prettige zondag.