CO2-emissiehandel in glastuinbouw

De uitstoot van broeikasgassen door de Nederlandse glastuinbouw moet verder worden teruggedrongen. Het Productschap Tuinbouw wil daarvoor onder meer een systeem voor CO2-emissiehandel invoeren. Het LEI (onderdeel van Wageningen UR) en het CE uit Delft onderzochten in opdracht van het Productschap Tuinbouw vier varianten van een dergelijk systeem plus twee alternatieven. Zij concluderen dat een systeem dat zo goed mogelijk aansluit bij het Europese Emissiehandelssysteem het meest effectief is en het meest efficiënt voor de sector.

Bij verhandelbare CO2-emissierechten is het maximum van het totaal aan emissierechten vastgelegd en worden de rechten via de markt tegen zo laag mogelijke kosten verdeeld over de afzonderlijke bedrijven en sectoren. De rechten vormen daarmee een effectief en efficiënt instrument om de milieudoelen te halen en de kosten voor het bedrijfsleven zo laag mogelijk te houden.

De koppeling van de emissiehandel in de glastuinbouw met die in andere sectoren is cruciaal voor de werking van het systeem. Als het systeem (tweezijdig) gekoppeld wordt aan het Europese systeem van emissiehandel, blijft de prijs van CO2 in de tuinbouw laag en profiteren andere sectoren op hun beurt mee van de inspanningen van glastuinbouw om de uitstoot te verminderen. Als er helemaal geen koppeling plaatsvindt, zijn de kosten voor de sector hoog en wordt het systeem een stuk minder efficiënt. Als er een eenzijdige koppeling plaatsvindt (de sector mag alleen CO2-rechten kopen), profiteert de rest van de economie niet van de inspanningen in de glastuinbouwsector.

Bron: WUR