Carlablog: windowdressing

Ik heb last van een tuindip. Wat anderen er ook van zeggen, ik vind er niets meer aan. De tuin is te vol, te droog, te rommelig, voorspelbare planten.  Zo ongeveer had ik mijn blog vorige week bedacht. Tot ik hond Rasta kwijt was. Ergens achterin die hele volle tuin stond hij achter de Persicaria een opgerolde egel te bewaken. Buurman had me al getipt dat hij een hitsige egel urenlang achter een vrouwtje aan had horen knorren.

Hoewel de egel er zo op het oog onbeschadigd uitzag toch maar langs gebracht bij de Egelopvang in Naarden.  En ja hoor, het bleek een uitgeput en ondervoed mannetje te zijn. De opname werd geregeld, egel kreeg de naam Snuf en ik bedong dat ik hem weer mocht uitzetten als hij was bijgespijkerd.

Gisteren was het zover. Ik heb Snuf opgehaald en in buurmans tuin op het grasveld vrijgelaten. In no time was hij verdwenen, ergens in onze tuinreservaten die naadloos in elkaar overgaan.

Mijn dip is verdwenen. Ik heb weer egels in de tuin en die houden van vol en rommelig. De plantensoorten zullen egel een zorg zijn, als hij zich maar veilig voelt. Ik heb mijn tuindoel bijgesteld: het wordt windowdressing.

Carla van Lingen.