Carlablog: tuindip

De tuin en ik hebben een relatie met ups en downs. Tegen de verpletterende explosie van bloemen en kleuren, de ijverige heggenmussen en mezen en zoemende hommels in het vroege voorjaar ben ik niet bestand. Met trots geniet ik van alle meer of minder verwilderde bollen die bloeien, de vaste planten die heel voorzichtig met fris groen boven de grond komen en de vijver de verstild ligt de wachten op de groei van waterlelie, krabbenscheer en waterdrieblad. Krentenboom, sering, appeltje en clematis zorgen voor kleur op niveau.

Eind april is het feest voorbij. De voorjaarsbloei zit er op, nu zijn de vaste planten aan zet. Ik concentreer me op de vogels: pimpel- en koolmees zijn samen met de heggenmus inwonende gasten. Het vaste merelpaar bedelt om rozijntjes en als de gierzwaluwen op de afgesproken tijd in hun nestkasten terugkeren is de zomer voor mij begonnen.

Vandaag, krap een maand later, gieren de zwaluwen om het huis en is de tuin geëxplodeerd, Mijn zomerdip is in aantocht. De enorme varens zijn amper in bedwang te houden. Samen met slangenkruid, koekoeksbloem, kogeldistel en stokrozen overheersen ze de tuin. Ik ben de regie kwijt over mijn tuinreservaat. In de vijver vechten de waterplanten het recht van de sterkste uit. Het is een gevaarlijke periode waarin ik vind dat alles anders moet. Ik ga op mijn handen zitten en kijk naar de grote bonte die de pindapot beheerst, de rozijntjesmerels die de rozijnen doodmaken voor hun jongen, ik begluur de gierzwaluwen en concentreer me op de honderden watersalamanders die tussen de planten rondzwemmen.

Pillen helpen niet tegen deze groengruwel waarin ik planten zie vechten voor de beste plek. Ik beheers me want ik weet, deze dip zal niet lang duren. Volgende week begint de tweede voorstelling: de stokrozen staan in de startblokken maar misschien winnen de vele geraniumvariëteiten de wedstrijd. De campanula’s hangen zwaar in de knop over de rand en het penningkruid woekert ongeslagen door het groen. Het wordt spannend. Wie gaat er winnen: de tuin of ik?

Carla van Lingen.