Ik ga een datingsite starten. Een soort tuinendatingsite:
“Romantische tuin in het zuiden van het land, leeftijd rond de 20 jaar, oppervlakte 400 are, zoekt liefhebster met groene vingers..”
of
“Mijn wilde varens, grassen en vaste plantenborders van 2000 vierkante meter willen getemd worden door stevige man met oog voor wilde weelde..”
Dat kom door de volgende brief die Tuinreservaten bereikte. Een noodkreet van Klaartje Duijm:
“Zestig jaar geleden begonnen mijn ouders Thijs en Truus Duijm met het aanleggen van een natuurtuin – een term die toen nog niet bestond. De lege tuin rondom hun pas gekochte huis vulden zij langzamerhand met inheemse planten, struiken en bomen. Zo is geleidelijk een echte wilde plantentuin ontstaan, met een bossig deel en een zonnig deel, al die jaren geheel ecologisch beheerd. Regelmatige gasten zijn o.a. grote bonte specht, goudvink, boomklever, vliegenvanger, keep, enzovoorts.
Natuurlijk is de tuin geregistreerd als tuinreservaat. Mijn vader was ereburger van Haren vanwege zijn inzet om de regio groen te houden en door zijn inspanningen de bekendste bioloog van de regio (na Fop I Brouwer..)..
Nu mijn ouders beiden zijn overleden, komen tuin en huis te koop. Wij zouden het een enorm verlies vinden, wanneer hun schepping door nieuwe bezitters zou worden platgewalst en volgeplempt met grind of gras.”
Veel gepassioneerde tuinbezitters die hart en ziel in hun tuin hebben gestoken zullen dit vraagstuk herkennen. Daarom een tuinendatingsite waar de tuin bepalend is wie de nieuwe eigenaar gaat worden. Ik ga vast nadenken over mijn datingtekst. Tuinieren is tenslotte als regeren: vooruitzien.