Carlablog: Tuinblik

Een Franse tuin op het platteland is niet vergelijkbaar met een Nederlandse tuin. Zelfs niet met een Nederlandse boerentuin vijftig jaar geleden. Een tuin met planten, bomen en heesters zomaar voor de lol, daar begrijpen mijn boeren buren helemaal niets van. Je moet er op zijn minst een potager bij hebben. Een moestuin, met bonen, sla, tomaten en het liefst ook druiven. En kippen natuurlijk om je slakken op te eten.  Die zijn goedkoper dan Roundup of ander ergs. Bovendien kun je de kippen nog opeten. Dan eet je van twee walletjes: Poulet a l’Esgargot.

Er is veel nieuwe aanwas in het dorp, jonge Fransen die niet kiezen voor een sfeervol oud pand maar een nieuwbouwhuis betrekken, licht van kleur, rode pannen, plastic ramen. Witte schimmel heten ze hier. Vaak met veel grond waar minimaal twee auto’s, een caravan of boot en een plastic tuinset in worden geplaatst. Soms wat potten met eenjarigen of een waslijn voor de deur. Geen tijd voor de tuin. Dat het juist een Franse tuinfilosoof was die sprak: "een tuin kost me geen energie maar geeft me energie."

Vandaag viel er een blaadje in de brievenbus met een artikel over éco-jardins, opengestelde tuinen die op een duurzame manier worden beheerd. Een soort Tuinreservaten, maar niet van particuliere tuineigenaren maar van gemeenten, bedrijven, stichtingen etc. De eisen waar de kandidaat aan moet voldoen zijn fors. Na aanmelding wordt de tuin gekeurd en als de kandidaat slaagt is de prijs een bord a la Tuinreservaten en een eigen website. Grote gemeenten als Lille, Rennes, Orléans, Marseille en Lyons staan al geregistreerd.

In een land waar tuinen enerzijds worden gedegradeerd tot parkeerplaatsen van overschot is er een cultuur waarin tuinen de plek krijgen die ze  horen te hebben: groene oasen met vaak wortels die ver terug gaan in het verleden. Zoals een tuin op steenworp afstand met de prachtige naam: “Les Jardins des Paradis” in Cordes sur Ciel. Hij ligt boven op de top van het middeleeuwse plaatsje. Een groene oase boven op een bebouwde rots. Een éco-jardin die de moeite van een bezoek waard is mocht je in de buurt zijn. (27 april tot 6 oktober).

Carla van Lingen