Carlablog: Sago pedo

Eergisteren zag ik een reus in mijn tuinreservaat. Een soort sprinkhaan van buitenproportionele afmeting. Waar is de camera of op z’n minst de iPhone? Te laat. Gisteren stond mijn vondst in de krant: het blijkt Saga pedo te zijn: een reuze sprinkhaan die in deze regio nog zelden te zien was. Deze sprinkhaan is een van de grootste insecten van Europa. Zij heeft geen vleugels en is uiterst zeldzaam voor Frankrijk maar ook binnen Europa. Zij wordt hier la Magicienne dentelée genoemd.

Ik heb het over zij, want hij bestaat niet. De vrouwtjes hebben geen mannetjes nodig om zich voort te planten. Mannen van deze soort bestaan gewoon niet. De jonkies zijn een kloon van de moeder. Emancipatie avant la lettre. En dat zoekt dan mijn tuinreservaat uit. Het klopt wel: de helling van het terrein is kalkachtig en zonnig. De kalkrotsen die uitstijgen boven de rivier de Viaur zijn grillig.
    
Voor het leggen van haar eitjes zoekt ze zandige grond waar de eitjes enkele centimeters diep gelegd worden. Ze doen er minstens een jaar over om uit te komen. Maar dan gaat de ontwikkeling naar nimf heel snel. Anders kan het ook. De eitjes kunnen ook vele jaren goed blijven. Soms wel tien jaar.  

Hoe ziet ze er uit? Haar lijf is ongeveer 7 centimeter lang, maar door de lange sabelachtige legboor kan de totale lengte oplopen tot meer dan 13 centimeter. Met haar lange gestekelde voorpoten grijpt ze haar prooi. Vooral insecten en de larven zijn favoriet, maar ook andere soorten sprinkhanen worden verorberd. Voor intimi: de antennes en legboor zijn roodpaars gekleurd en aan weerszijden van het lichaam loopt een witte, donker omrande afstekende streep.

De soort rukt langzaam op. Het zou me niet verbazen als de klimaatverandering hier een vinger in de pap heeft. Ik heb Saga pedo bij de officials gemeld. Weliswaar zonder foto. Ze moeten me op mijn groene ogen geloven.

Carla van Lingen.