Carlablog: oh dennenboom

Er staat een kerstboom in mijn tuin. Een hele grote die boven het huis uittorent. Mooi is hij niet. Van onderen kaal, veel te hoog voor de tuin en er onder wil niets groeien. Zijn oppervlakkige wortels zorgen er voor dat er ook niets te planten valt. Het is de erfenis van mijn schoonmoeder die de boom 42 jaar geleden van ballen en kaarsen ontdeed en in de tuin zette. De kerstboom heeft haar overleefd en zal dus nooit worden omgehakt. Het is een herinneringsboom ‘avant la lettre’.
 
Pieker je over de soort kerstboom die je in huis zou willen nemen: een boom met kluit, een huur boom of een boom met kruis, dan zou ik de eerste keuze vergeten. Tenzij je het kan opbrengen om de boom als hij zijn dienst heeft gedaan niet te planten maar te verbranden. De spar met kluit heeft het voordeel dat hij zijn naalden niet rondstrooit in de kamer. Wil je hem toch in je tuin, loop dan een rondje door de buurt en zie wat er van al die kluitbomen geworden is. Te hoog, te pierig en te lelijk. Volgens Romke van de Kaa wil er geen merel in wonen (in de mijne dartelen wel goudhaantjes).

Toen het boomverhuur bedrijf in onze regio er mee stopte heb ik een plastic kerstboom gekocht. Een hele dure die – eenmaal opgetuigd – er best mee door kan. Maar ik mis de geur en de vallende naalden. Bovendien zien alle takken er hetzelfde uit.
Dit jaar vier ik kerst bij een houten kerstboom. Een prachtexemplaar dat ik jaren geleden bij een Wereldwinkel vandaan toverde. Groot is hij niet maar wel groen en je kunt er ouderwetse kaarsjes in laten branden. Dit boompje is waarschijnlijk gefiguurzaagd aan de andere kant van de wereld. Door niet al te kleine kindjes die niet weten wat kerstmis is. En die nog nooit een den of spar gezien hebben.

Carla van Lingen.