Carlablog: mijn tuin

Ruim twee jaar geleden heb ik Tuinreservaten naar Nederland gehaald. Een initiatief  van de Franse Vogelbescherming dat bijna en eeuw oud is en in 2011 wortel schoot bij Vara’s Vroege Vogels. Een tuin is een tuinreservaat als maximaal 1/3 is bestraat en dieren, planten en mensen er gelukkig zijn. Bestrijdingsmiddelen zijn verboden en als je de rest van de voorwaarden wil lezen kijk hier.

Mijn tuin bestaat uit oevers. Brede borders met planten die zoveel mogelijk hun gang kunnen gaan. Ze omzomen een brede diepe vijver met een moerasje en een kleine zijarm waar een beschaafd borrelende steen tijdens kantooruren zorgt voor de nodige zuurstof in het water. In de vijver groeit krabbenscheer, waterlelie, waterdrieblad, irissen, tientallen watersalamanders, bruine en groene kikkers, padden, larven van libellen en heel veel klein gefriemel onder water.

De afgelopen jaren is er twee keer een ijsvogel langs geweest en in het voorjaar komt een vast koppel eenden de vijver schoonvissen. Na twee weken kiezen ze eieren voor hun geld. Dit jaar heb ik ze niet gezien. Ze lopen waarschijnlijk een beetje achter door de kou en zijn meteen maar aan het nestelen geslagen.

Je raadt het al, mijn tuin is een reservaat waarin regel 1 t/m 10 gehandhaafd wordt. Buurs tuinen zijn ook tuinreservaat en samen hebben ze zo’n 1000 vierkante meter oase voor dieren en planten waar we uitbundig van genieten. Het wordt tijd voor het echte werk: ik ga een blog bijhouden. Het zal niet meevallen want met mijn soortenkennis is het droevig gesteld. Dit blog zal me leren. Uit met het tuingeluier, camera in de aanslag, loep bij de hand, pen en papier en aan de slag.

Carla van Lingen